καλεσμα για ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ  ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ

Τεταρτη 30 Σεπτεμβρη στο ΠΑΠΕΙ  19.00

η «Πρωτοβουλία γιά την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση» συζητα με εκπαιδευτικους, μαθητες, γονεις

για το κειμενο που θα μοιραστει κ τις κινησεις αλληλεγγυης στους δικαζομενους μαθητες μας.  Η δικη θα γινει την Πεμπτη 8-10-09.

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ 8-10-09:

ΜΑΘΗΤΕΣ – ΓΟΝΕΙΣ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ

ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΔΕ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕ ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ …

Απαράδεκτες εξαιρέσεις με τους υπολογιστές στα γυμνάσια

Σε ένα ακόμα βήμα περιθωριοποίησης των μεταναστών στα σχολεία προχώρησε το υπουργείο Παιδείας: Τα παιδιά μεταναστών – χωρίς άδεια παραμονής – δε δικαιούνται τους υπολογιστές που διανέμει!

Οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου με γονείς μετανάστες – χωρίς άδεια παραμονής – δε δικαιούνται υπολογιστή, απ’ το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας! Για να πάρουν το κουπόνι για την αγορά του υπολογιστή, πρέπει να προσκομίσουν την άδεια παραμονής των γονιών τους, παρόλο που αυτή η άδεια δεν είναι, φυσικά, προϋπόθεση για την εγγραφή τους στο σχολείο. Ετσι, παρόλο που συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, μετατρέπονται, ακόμα περισσότερο, σε μαθητές «δεύτερης κατηγορίας», αφού δεν έχουν τα ίδια εφόδια με τα υπόλοιπα παιδιά.

Υπενθυμίζουμε ότι, σύμφωνα με το πρόγραμμα, διανέμεται από τα σχολεία στους γονείς κάθε μαθητή της Α’ Γυμνασίου ένα κουπόνι αξίας 450 ευρώ, για την αγορά αυτού του υπολογιστή, ο οποίος περιλαμβάνει προεγκατεστημένα μαθήματα και βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή, ενώ παρέχει ελεγχόμενη πλοήγηση στο διαδίκτυο. Στα παραπάνω δεν έχουν δικαίωμα τα παιδιά των μεταναστών χωρίς άδεια παραμονής!

Το υπουργείο Παιδείας δηλώνει πως έχει …εντοπίσει το θέμα και θα το ξαναδεί. Η υποκρισία της κυβέρνησης είναι κάτι παραπάνω από εξόφθαλμη, αφού γνωρίζει πολύ καλά πως υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός μαθητών από οικογένειες μεταναστών, χωρίς άδεια παραμονής. Πρόκειται για απαράδεκτη εξαίρεση. Αρκεί κανείς να φανταστεί μια αίθουσα σχολείου με ορισμένους μαθητές να έχουν υπολογιστές και κάποιους άλλους να αισθάνονται «παρακατιανοί», επειδή οι γονείς αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, είτε λόγω οικονομικών προβλημάτων, είτε λόγω ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Το υπουργείο Παιδείας γνωρίζει, επίσης, ότι υπάρχουν σχολεία που σχεδόν οι μισοί μαθητές είναι μετανάστες. Σε αυτά τα σχολεία τι θα γίνεται; Θα διαμορφώνονται τμήματα με και χωρίς υπολογιστές;

Πρόσφατα, οι επιστήμονες της Μονάδας Εφηβικής Υγείας (ΜΕΥ) του νοσοκομείου «Αγλαΐα Κυριακού», μετά από έρευνα, σημείωναν ότι «η δυσκολία προσαρμογής των παιδιών σε ένα ξένο περιβάλλον, η δυσχέρεια εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά (οικονομικά, θρησκευτικά, κοινωνικά) οδηγούν πιο γρήγορα σε περιθωριοποίηση». Αντί η κυβέρνηση να ενισχύσει τους μετανάστες μαθητές με ειδικά προγράμματα στον υπολογιστή τους, για γρηγορότερη εκμάθηση της γλώσσας, αλλά και της μητρικής τους γλώσσας, τους διαχωρίζει απ’ τους υπόλοιπους μαθητές, προσθέτοντάς τους έναν ακόμα λόγο να αισθάνονται «υποδεέστεροι».

απο     alfavita.gr

απο το blog  του συν. Γ. Κυριακου:

Η εμφάνισης αυτής της γρίπης ήταν μια ευκαιρία για την προώθηση του καθεστώτος διαρκούς απειλής. Μέσα από αυτή τη φόρμουλα το καθεστώς ξεπερνάει την κρίση του αφού με τις κατάλληλες κινήσεις μέσω των προπαγανδιστικών του μηχανισμών σε οικουμενικό επίπεδο αίρεται η απαξίωσή του και οι μηχανισμοί του καθίστανται αναγκαίοι. Έννοιες, όπως «πανδημία», για ιστορικές  περιόδους με εκατομμύρια θύματα (πανούκλα στα χρόνια του ευρωπαϊκού μεσαίωνα, ισπανική γρίπη το 1918 κλπ) είναι εφαρμογές για την διασπορά του πανικού από την πλευρά της κυρίαρχης πολιτικής προκειμένου να αναπαράγει με νέους όρους και νέες ορολογίες τον έλεγχο του πληθυσμού (απαγορεύσεις υπό τη μορφή οδηγιών) κι από την πλευρά της αγοράς προκειμένου σε ένα έτοιμο έδαφος να πουλήσει τα περιζήτητα σκευάσματα που έχει ετοιμάσει με τη γνώση των ειδικών.

Ακόμα και άνθρωποι από χώρο της Ιατρικής ενίστανται σ’ αυτήν την σχετικά οργανωμένη προσπάθεια πανικού και πώλησης εμβολίων τα οποία θα δοκιμαστούν μαζικά. Στο χώρο της εκπαίδευσης τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Η παιδική ηλικία είναι μια ηλικία η οποία προκαλεί συγκίνηση, γι αυτό και το σενάριο του κλεισίματος των σχολείων ήταν και η πιθανότητα που παίχτηκε προκειμένου να λειτουργήσει η εγκύκλιος αργότερα με τις οδηγίες της. Οι τεχνικές άσκησης εξουσίας ανανεώνονται κι απέναντι σ’ αυτά ένας άλλος πολιτισμός μόνο μπορεί να αντιπαρατεθεί. Ένας κόσμος αλληλεγγύης, φροντίδας και μέριμνας. Ένας κόσμος αγώνων βάσης και διεκδίκησης για τη δημόσια καθολική και δωρεάν υγεία και για την ανάκτηση της απαλλοτριωμένης γνώσης. Διότι «…εν μέρει τουλάχιστον η υγεία ενός πληθυσμού εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο οι πολιτικές ενέργειες διαμορφώνουν τον περίγυρο και δημιουργούν τις περιστάσεις εκείνες, που ευνοούν την αυτοδυναμία και την αξιοπρέπεια για όλους, κυρίως για τους αδύνατος. Κατά συνέπεια, το επίπεδο υγείας θα είναι το καλύτερο δυνατό όταν το περιβάλλον βοηθά να εκδηλωθεί η αυτόνομη, προσωπική , υπεύθυνη ικανότητα των ανθρώπων να τα βγάζουν πέρα με τις δυσκολίες… Το επίπεδο της υγείας μιας κοινωνίας αντιστοιχεί στο βαθμό κατά τον οποίο είναι διανεμημένα σ’ όλους τους ανθρώπους τα μέσα και η υπευθυνότητα να τα βγάζουν πέρα με τις αρρώστιες…»

Ιβάν Ίλιτς, «Ιατρική Νέμεση», Εκδοτική ομάδα, Θεσσαλονίκη 1986

blogs.espiv.net/sxedia

«Η εκπαίδευση σημαίνει σήμερα δαμάζω , εκπαιδεύω , εξημερώνω. Έχει μια και μόνο πολύ συγκεκριμένη ιδέα και θέληση , να κάνει τα παιδιά να συνηθίσουν στην υπακοή , να πιστεύουν και να σκέφτονται ακολουθώντας τα κοινωνικά δόγματα που επικρατούν . Δεν ενδιαφέρεται να υποστηρίξει την αυθόρμητη ανάπτυξη των ικανοτήτων του παιδιού , δεν το αφήνει ελεύθερο να αναπτύξει τις φυσικές του ανάγκες , τις πνευματικές και ηθικές. Πρόκειται μόνο να τους επιβάλει μια διαφορετική σκέψη έτσι ώστε να διατηρηθεί για πάντα το σημερινό καθεστώς , θέλει να δημιουργήσει ένα άτομο στενά προσαρμοσμένο στον κοινωνικό μηχανισμό. Επαναλαμβάνω το σχολείο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα όργανο καταπίεσης στα χέρια των κυβερνώντων. Αυτοί δε θέλησαν ποτέ την ανύψωση του ατόμου , αλλά τις υπηρεσίες του , γι αυτό είναι μάταιο να ελπίζεις στα κατασκευασμένα από ην εξουσία σχολεία»

(Φρανσίσκο Φερέρ  1912)

«Εμείς θέλαμε ανθρώπους ικανούς να καταστρέφουν, να ανανεώνουν συνεχώς το περιβάλλον και να ανανεώνουν τους εαυτούς τους. Ανθρώπους των οποίων η δύναμη υπάρχει στην Ανεξαρτησία του πνεύματος, που δεν υποτάσσονται ποτέ και σε τίποτα, πάντοτε έτοιμοι να δεχτούν το καλύτερο, ευτυχισμένοι με το θρίαμβο των νέων ιδεών, έτοιμοι να ζήσουν πολλές ζωές σε μία μόνο».

================

Ο Φρανσίσκο Φερέρ και το μοντέρνο σχολείο

«Έχω την πρόθεση να ιδρύσω στην πόλη σας ένα σχολείο χειραφέτησης, που θα έχει σκοπό να βγάλει από τα κεφάλια των ανθρώπων ό,τι τους διχάζει (θρησκεία, ψεύτικες ιδέες για την ιδιοκτησία, την πατρίδα, την οικογένεια κλπ.) για να κατακτήσουν την ελευθερία.»

Αυτά αναφέρει ο Francisko Ferrer I Guardia (1859-1909) σε μια επιστολή του σε έναν φίλο του Ισπανό κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής του εξορίας στο Παρίσι. Η εξορία του οφείλεται σε σχέδιο εξόντωσης που εφάρμοσε η ισπανική κυβέρνηση εναντίον των ελευθεριακών επαναστατών, που πρωταγωνιστούσαν τότε στους κοινωνικούς, πολιτικούς, αντιπολεμικούς κι αντιεκκλησιαστικούς αγώνες.

Στο Παρίσι ο Φερέρ βρέθηκε με τους αναρχικούς αγωνιστές Sebastien Faure, Jeane Grave, Charles Melato και στα τέλη του 19ου αιώνα καλλιέργησε και ανέπτυξε τις ελευθεριακές και παιδαγωγικές του αντιλήψεις. Στα χρόνια της εργασίας, της μελέτης και των πολλών ταξιδιών γνωρίσθηκε και συναναστράφηκε με τους Paul Robin (ψυχή του ελευθεριακού σχολείου Cempui), Luigi Fabri, Luigi Molinari και Elisee Reclus, με τους οποίους προχώρησε και εμβάθυνε στις εκπαιδευτικές του απόψεις.

Γεννήθηκε στην Αλέγια της Βαρκελόνης. Νέος εργάστηκε ως ελεγκτής σε ένα τρένο για να μπορεί να βοηθάει τους πολιτικούς πρόσφυγες που διέσχιζαν τα σύνορα και στη συνέχεια μπήκε στη μασονική στοά. Πήρε μέρος σε μια δημοκρατική εξέγερση και το 1886 εξορίστηκε στο Παρίσι. Εκεί αρχικά δούλεψε ως γραμματέας και αργότερα δίδαξε ισπανικά με νέες και πειραματικές μεθόδους.

Το 1901 κληρονόμησε την περιουσία μιας μαθήτριάς του (Ερνεστίν Μολιέρ) και τον ίδιο χρόνο ίδρυσε το πρώτο Μοντέρνο Σχολείο στη Βαρκελόνη, που ήταν ενάντια στο κράτος και την Εκκλησία. Ήταν μικτό (αγόρια και κορίτσια μαζί) και δεν υπήρχαν απουσίες, τιμωρίες, εξετάσεις και βαθμοί. Η ολική εκπαίδευση, ο αθεϊσμός, η επιστήμη, ο ορθολογισμός και η ελευθερία ήταν τα βασικά στοιχεία της παιδαγωγικής του. Έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στην πρακτική γνώση και γι΄αυτό τα μαθήματα γίνονταν συχνά στα εργοστάσια, στα μουσεία ή στην εξοχή. Γρήγορα το σχολείο απέκτησε 125 μαθητές. Για να εξασφαλίσει την αυτονομία του από το κράτος, το Μοντέρνο Σχολείο ήταν επί πληρωμή, αλλά ο καθένας πλήρωνε σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Το ισπανικό τμήμα της Διεθνούς είχε ήδη αποδεχτεί την «ολική εκπαίδευση» και ο γνωστός αναρχικός Άνσελμο Λορέντζο είχε γίνει ένας από τους πιο στενούς του συνεργάτες.

Το 1905 δημιουργήθηκαν σε όλη την Ισπανία περίπου 50 τέτοια σχολεία. Την ίδια χρονιά ο Φερέρ και 1700 μαθητές κατέβηκαν τη Μεγάλη Παρασκευή σε διαδήλωση υπέρ της ελευθεριακής εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση διέταξε το βίαιο κλείσιμό τους.

Το 1906, ενώ το κίνημα των μοντέρνων σχολείων απλωνόταν σε όλη την Ισπανία, ο Φερέρ κατηγορήθηκε ότι ήταν συνένοχος και ηθικός αυτουργός στην απόπειρα εναντίον του βασιλιά Αλφόνσο XII (31-5-1906), που έγινε από τον αναρχικό Μatteo Moral, ο οποίος είχε εργαστεί σαν μεταφραστής στο Μοντέρνο Σχολείο. Το σχολείο έκλεισε και ο Φερέρ συνελήφθη. Ύστερα από 13 μήνες στη φυλακή δικάστηκε (δεν υπήρχαν στοιχεία εναντίον του) και αθωώθηκε, κυρίως από τη διεθνή κινητοποίηση που αναπτύχθηκε υπέρ του. Μετά την απελευθέρωσή του ο Φερέρ ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη διαδίδοντας το μήνυμα των ελεύθερων σχολείων.

Ο Φερέρ επέστρεψε στην Ισπανία (Ιούλιος 1909) στη διάρκεια των γεγονότων της «Τραγικής Εβδομάδας» (μεγάλη εξέγερση του λαού της πόλης ενάντια στην κυβέρνηση και τον πόλεμο στο Μαρόκο). Συνελήφθη αμέσως με διαταγή της Εκκλησίας και κλείστηκε στη φυλακή με την κατηγορία ότι ήταν ένας από τους υποκινητές της εξέγερσης. Το στρατοδικείο τον καταδίκασε χωρίς αποδείξεις σε θάνατο, παρόλη την τεράστια και διάχυτη διαμαρτυρία που ξεσηκώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Στη Θεσσαλονίκη η Φεντερασιόν οργάνωσε συλλαλητήριο στο Λευκό Πύργο. Αργότερα ίδρυσε δανειστική βιβλιοθήκη και σοσιαλιστικό βιβλιοπωλείο με το όνομα “Φερέρ”.

Τον Οκτώβριο του 1909 ο Φερέρ δολοφονήθηκε στο κάστρο του Μontjuich της Βαρκελόνης. Πριν εκτελεστεί, σε ερώτηση για την τελευταία επιθυμία, απάντησε : «Θα θελα απλά αν είναι δυνατόν να μην υποχρεωθώ να γονατίσω και να μη μου δέσουν τα μάτια.» Αμέσως προτού το εκτελεστικό απόσπασμα πραγματοποιήσει το κρατικό έγκλημα, φώναξε σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα το ιδανικό του : «Παιδιά μου κοιτάξτε καλά. Δεν είναι δικό σας το φταίξιμο, είμαι αθώος. Ζήτω το Μοντέρνο Σχολείο! ».

Και πράγματι οι ιδέες και η πρακτική του σύγχρονου σχολείου δε χάθηκαν. Τα επόμενα χρόνια ανάλογα σχολεία δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη, στην Αμερική, την Κίνα και την Ιαπωνία.

Η εκτέλεση του Φερέρ, όπως εκείνη των Σάκο και Βαντζέτι στις ΗΠΑ 20 χρόνια αργότερα, προκάλεσε γενική κατακραυγή. Η κυβέρνηση του συντηρητικού Μάουρα έπεσε.

Εκατό χρόνια πέρασαν από τότε που το κράτος δολοφόνησε τον Φρανσίσκο Φερέρ. Το κείμενο αυτό γράφτηκε σαν αφιέρωμα στο έργο και την προσωπικότητα του.

http://agrioskylo.squat.gr/148

Ιταλία: Απεργίες πείνας, αυτοργάνωση λαϊκών σχολείων για περικοπή 43.000 εκπαιδευτικών

Πανιταλικές κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών κατά της περικοπής 43.000 θέσεων έκτακτων καθηγητών που αποφάσισε η υπουργός Παιδείας

Σειρά κινητοποιήσεων του εκπαιδευτικού προσωπικού σε όλες τις περιφέρειες της χώρας έχει προκαλέσει η απόφαση της Ιταλίδας υπουργού Παιδείας Μαρίας-Στέλλας Τζελμίνι να περικοπούν 43.000 θέσεις έκτακτων καθηγητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε όλη την Ιταλία.

Στη Ρώμη, δεκάδες καθηγητές εμφανίστηκαν γυμνοί στην είσοδο λυκείων και γυμνασίων, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να συμβολίσουν την ανέχεια στην οποία τους “βυθίζει” η κυβερνητική απόφαση.

Στο Παλέρμο της Σικελίας, έξι καθηγητές ξεκίνησαν απεργία πείνας, με στόχο να τραβήξουν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και να τονίσουν ότι σε όλο το νησί της Σικελίας, οι καθηγητές που πρόκειται να χάσουν την ετήσια απασχόλησή τους, είναι πάνω από πέντε χιλιάδες. Σε πολλές περιπτώσεις, πρόκειται για καθηγητές/ήτριες που εργάσθηκαν με εξαμηνιαίες ή ετήσιες έκτακτες συμβάσεις, ακόμη και επί είκοσι συνεχή χρόνια και τώρα, λόγω των περικοπών, θα πρέπει να μπουν υποχρεωτικά στο ταμείο ανεργίας.

Στη Νάπολη, περίπου πενήντα διδάσκοντες, που δεν πρόκειται να υπογράψουν νέα σύμβαση εργασίας, αποφάσισαν να δημιουργήσουν “λαϊκό σχολείο”, στις πιο προβληματικές περιοχές της πόλης, για να μπορέσουν τα παιδιά να συνεχίσουν να παρακολουθούν μαθήματα και τις απογευματινές ώρες, και να μην πέσουν, έτσι, στα δίχτυα του οργανωμένου εγκλήματος.

Την ερχόμενη εβδομάδα, πρόκειται να οργανωθεί στη Ρώμη πανιταλική διαδήλωση διαμαρτυρίας.

Η κυβέρνηση απαντά ότι βάσει των στοιχείων του ΟΟΣΑ, η Ιταλία ξοδεύει τα υψηλότερα κονδύλια στην Ευρώπη, ανά μαθητή, για τη δημόσια παιδεία, και άρα, επιβάλλεται μια πιο ορθολογική κατανομή των πόρων.

Η αντιπολίτευση, όμως, μέσω του “Δημοκρατικού Κόμματος”, απαντά ότι οι συγκεκριμένες περικοπές, αποφασίσθηκαν μέσα σε δέκα λεπτά, κατά τη διάρκεια υπουργικού συμβουλίου, ύστερα από εισήγηση του υπουργού Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι.

Αντιδράσεις υπάρχουν και σε ό,τι αφορά τις θέσεις έκτακτων καθηγητών που έχουν απομείνει γύρω στις 16.000. Τα γραφεία του υπουργείου Παιδείας, όπου θα αποφασιστεί πώς θα καλυφθούν οι συγκεκριμένες ανάγκες, έχουν κατακλυσθεί σήμερα από καθηγητές, οι οποίοι ζητούν να μη διακοπεί η σχέση εργασίας τους και αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίο έχουν καταρτισθεί οι βαθμολογίες για την επιλογή του έκτακτου προσωπικού.

απο athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1073390

απο το athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1072103

Διεθνές κάλεσμα για δύο μέρες άμεσης δράσης για την υποστήριξη των καταλήψεων και των αυτόνομων χώρων.

Αυτό το κάλεσμα προέρχεται από άτομα εμπλεκόμενα σε κατειλημμένα κτίρια και ανοιχτούς χώρους και έχει σκοπό να δυναμώσει την πρακτική της άμεσης δράσης και της διεκδίκησης των ζωτικών χώρων. Το κάλεσμα είναι για τις 18 και 19 Σεπτέμβρη του 2009 και αποτελεί απόφαση της διεθνούς συνάντησης που πραγματοποιήθηκε μεταξύ καταληψιών στο Μπρίστολ στις 14 και 15 του Μάρτη αυτού του έτους.

« Ενώ η παγκόσμια οικονομία «παρουσιάζεται» στάσιμη, μια σειρά από μεγάλα σχέδια ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος, όπως η κατασκευή πολυτελών κατοικιών και τεράστιων εμπορικών κέντρων που απειλούσαν τα σπίτια και τις γειτονιές μας , παραμένουν σε κατάσταση «νάρκωσης» και αναμονής. Αυτή η κατάσταση παράλληλα της νέας «κρίσης» του καπιταλισμού προκαλεί προκαλεί χιλιάδες άνεργους, που ασφυκτιούν από τα χρέη, και που απειλούνται άμεσα να χάσουν και αυτά ακόμα τα σπίτια τους. Το κράτος αντί να παραδώσει τις χιλιάδες άδειες κατοικίες σε αυτούς που ασφυκτιούν και αδυνατούν ακόμα και να πληρώσουν για την κάλυψη των βασικότερων αναγκών τους, αντί να ακυρώσει τα χρέη προς τις τράπεζες, ωφελώντας για μια και μοναδική φορά τους πολίτες του, προστρέχει να στηρίξει τους συγχρόνους τοκογλύφους των τραπεζών θέλοντας να σώσει ένα σύστημα σάπιο και απάνθρωπο, καταπιέζοντας όσους αντιστέκονται.

Η αντίστασή μας τόσο καιρό είχε αμυντικό χαρακτήρα, είναι όμως καιρός να περάσουμε στην επίθεση σπάζοντας τις αλυσίδες , και να επιτεθούμε στο καπιταλιστικό σύστημα εκεί που είναι τα αδύνατά του σημεία. Καταλαμβάνοντας κτίρια και ανοιχτούς χώρους, δημιουργώντας ελεύθερες ζώνες όπου μέσα τους αναιρούμε στην πράξη τις εμπορικές σχέσεις, και μοιραζόμαστε τις εμπειρίες του αγώνα εμπλουτίζοντας τη στρατηγική και την επίθεσή μας.

Σε όλες τις πόλεις όπου τον περασμένο Απρίλη του 2008 οργανώθηκαν κινήσεις στήριξης των καταλήψεων, δημιουργήθηκαν καινούργιες ομάδες και ενδυναμώθηκε το δίκτυο επαφής και επικοινωνίας μεταξύ τους, εντείνοντας την κοινωνική αντίσταση.

Καλούμε σε οργανωμένες αποκεντρωμένες δράσεις στις 18 και 19 Σεπτέμβρη. Οργανώνουμε την εξέγερση μας. Καταλαμβάνουμε, αντιστεκόμαστε, δημιουργούμε.