Βγαίνοντας από το σχολειό μας:

Συναντήσαμε
Ένα μεγάλο σιδηρόδρομο
Γύρω τριγύρω από τη γη μας
Σ΄ένα χρυσό βαγόνι
Και γύρω από τη γη μας
Συναντήσαμε
Τη θάλασσα να κάνει τον περίπατό της
Μαζί με τα κοχύλια της
Με τ΄αρωματισμένα της νησιά
Με τα ωραία της ναυάγια
Και με τους καπνιστούς της σολομούς
Και συναντήσαμε
Πάνω απ΄τη θάλασσα
Τ΄αστέρια που μαζί με το φεγγάρι
Με ιστιοφόρο ταξιδεύανε
Για Ιαπωνία
Κι ακόμα συναντήσαμε τους τρεις σωματοφύλακες
Που με τα χέρια γύριζαν
Τη μανιβέλα ενός μικρού υποβρύχιου
Κι εκείνο βυθιζότανε
Ψάχνοντας αχινούς
Κι όταν γυρίσαμε στη γη μας
Συναντήσαμε
Πάνω σ΄εκείνη τη γραμμή του σιδηροδρόμου
Ένα σπίτι
Που γύρω από τη γη όλο γύριζε
Και γύρω από τη θάλασσα
Και προσπαθούσε να ξεφύγει απ΄το χειμώνα
Που το κυνηγούσε

Αλλά εμείς πάνω στο σιδηρόδρομο

Αρχίσαμε να τρέχουμε να τρέχουμε

Πίσω από το χειμώνα

Ώσπου στο τέλος τον πατήσαμε

Κι έτσι το σπίτι πια σταμάτησε να τρέχει
Κι η άνοιξη που ήταν σταθμάρχης
Βγήκε και μας χαιρέτησε
Μας ευχαρίστησε
Και τότε τα λουλούδια όλης της γης
Βαλθήκανε να σπρώχνουν
Από παντού το σιδηρόδρομο
Κι εκείνος πια δεν ήθελε να προχωρήσει
Από φόβο μήπως τα πατήσει
Κι έτσι κι εμείς
Γυρίσαμε πια πίσω με τα πόδια
Γύρω τριγύρω από τη γη
Γύρω τριγύρω από τη θάλασσα
Και γύρω από τον ήλιο
Το φεγγάρι και τ΄αστέρια
Με τα πόδια
Και με τα πόδια και με τ΄άλογα και μ΄αυτοκίνητα
Και τέλος με ιστιοφόρα.

—————–

ΤΟ ΣΤΟΥΡΝΑΡΙ*

Λέει όχι με το κεφάλι
μα λέει ναι με την καρδιά
λέει ναι σ’ ό,τι αγαπά
λέει όχι στον καθηγητή
είναι όρθιος
για να πει μάθημα
κι όλα πια τα προβλήματα εμφανίζονται
Kι άξαφνα τον πιάνει ένα τρελό γέλιο
και τα σβήνει όλα:
ψηφία , λέξεις
ημερομηνίες , ονόματα
φράσεις , γρίφους
και παρά του δάσκαλου τις απειλές
μες τα γιουχαΐσματα των άριστων
με κιμωλίες όλων των χρωμάτων

πάνω στον μαυροπίνακα της δυστυχίας

της ευτυχίας ζωγραφίζει το πρόσωπο..

Ζακ Πρεβέρ από τη Συλλογή «Κουβέντες »
*« ο κακός μαθητής »

————–

ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ – ΛΥΡΑ ΠΑΙΖΕΙ
και το παιδί τραγουδάει
κι ο καθηγητής φωνάζει:
“Πότε θα πάψετε να κάνετε τον καραγκιόζη!”
Μα όλα τ’ άλλα παιδιά

ακούν τη μουσική

κι οι τοίχοι της τάξης

σωριάζονται ήσυχα

και τα τζάμια ξαναγίνονται άμμος
το μελάνι ξαναγίνεται νερό

τα θρανία ξαναγίνονται δέντρα

η κιμωλία ξαναγίνεται ακρογιάλι

το φτερό ξαναγίνεται πουλί.

–

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Ακούγοντας

Για κοινωνία αταξική

Αμέσως το παιδί ονειρεύεται

Τον κόσμο – σκασιαρχείο

Και με καλοσυνάτη αδιαφορία

Χαμογελάει

Σαν ο καθηγητής του <<Ζήτω η Γαλλία>>

Του λέει πως είν’ ο τελευταίος

Κι όταν ο ίδιος πάλι του μαθαίνει

Το Πιστεύω του

Τίποτε δεν καταλαβαίνει από θρησκευτικά

Κι απ’ όλα τα μελό – κηρύγματα

Καμιά δε δίνει προσοχή

Στο κήρυγμα της αρετής και της ευσέβειας

Πάλι χαμογελάει ακούγοντας ακούγοντας

Πως και στη Γαλλική Ιστορία επίσης

Έρχεται τελευταίος

Και τελευταίος των τελευταίων και στην Κατήχηση

Μα θάπρεπε να ντρέπεσαι

Λέει ο ταπεινωτής του

Να ντρεπομαι γιατί

Λέει το παιδί

Δεν πάει πολύς καιρός

Που εσείς ο ίδιος μου είπατε

Πως οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι.

Περιμένω.

• Ζακ Πρεβερ