Πάουλο Φρέιρε – Η αγωγή του καταπιεζόμενου
απο τη βιβλιοθηκη Eagainst [ *το κειμενο βρισκεται στο παραπανω λινκ ]
Στα χέρια του Πάουλο Φρέιρε η μόρφωση είναι άσκηση ελευθερίας, ένα όπλο για κοινωνική αλλαγή, για την καλλιέργεια μιας ταυτότητας που θα επιτρέψει στους ανθρώπους να αντιλαμβάνονται, να ερμηνεύουν, να κριτικάρουν και τελικά να μεταμορφώνουν τον γύρω τους κόσμο. Το πρόγραμμά του είναι ένα ολοκληρωμένο παιδαγωγικό σύστημα. Δάσκαλοι και μαθητές πρέπει να συγκεντρώνουν την προσοχή τους πάνω στα πραγματικά προβλήματα.
Συνδυάζοντας τη σκέψη και τη δράση θα πρέπει να θέτουν σε λειτουργία την κριτική τους συνείδηση, ώστε να λυτρωθούν από τη δίδυμη υποδούλωση της σιωπής και του μονολόγου. Μ’ αυτό τον τρόπο οδηγούνται σε μια νέα πιο δυναμική αντίληψη της πραγματικότητας.
O Πάουλο Φρέιρε γεννήθηκε το 1921 στο Ρεσίφε της Βραζιλίας. Το 1947 ξεκίνησε να εργάζεται με αναλφάβητους ενήλικες στη Βορειοανατολική Βραζιλία όπου και ανέπτυξε σταδιακά μια ξεχωριστή μέθοδο διδασκαλίας.
Μέχρι το 1964 ήταν καθηγητής της Ιστορίας και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Ρεσίφε και τη δεκαετία του 1960 ασχολήθηκε με το κίνημα για την αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού. Από το 1962 πραγματοποίησε εκτεταμένα πειράματα με τη μέθοδο του και το κίνημα επεκτάθηκε υπό την αιγίδα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Ο Φρέιρε φυλακίστηκε μετά το πραξικόπημα του 1964 καθώς το νέο καθεστώς θεώρησε τα στοιχεία στη διδασκαλία του ανατρεπτικά. Εμφανίστηκε έπειτα εξόριστος στη Χιλή, όπου η μέθοδος του χρησιμοποιήθηκε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του ΟΗΕ, ενώ παράλληλα διοργάνωσε σεμινάρια για το έργο του. Το 1969-70 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Κέντρο για τη Μελέτη της Αλλαγής και Κοινωνικής Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Στη συνέχεια συμμετείχε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών στη Γενεύη, όπου, το 1970, ανέλαβε μια θέση ως ειδικός σύμβουλος στο Γραφείο Εκπαίδευσης. Κατά τα επόμενα εννέα χρόνια στη θέση αυτή τον ενημέρωσε για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και ξεκίνησε δημοφιλείς δραστηριότητες εκπαίδευσης. Πέθανε το 1997.
=====================
Colin Ward Σχολεία όχι πια απο τη βιβλιοθηκη ΑΓΑΝΤΑ, δουλειά του Θ.Σαρα Τελικά η κοινωνική λειτουργία της εκπαίδευσης είναι η διαιώνιση της κοινωνίας: είναι η λειτουργία της κοινωνικοποίησης. Η κοινωνία εγγυάται το μέλλον της ανατρέφοντας κατά εικόνα τα παιδιά της της. Στις παραδοσιακές κοινωνίες ο χωρικός ανατρέφει τους γιους του για να καλλιεργούν το έδαφος, ο άνθρωπος της εξουσίας τους ανατρέφει για να χειριστούν την εξουσία, και ο παπάς τους διδάσκει την αναγκαιότητα του ιερατείου. Στις μοντέρνες κοινωνίες της κυβερνητικότητας, όπως το θέτει ο Frank MacKinnon, “Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι το μεγαλύτερο εργαλείο για το μοντέρνο κράτος για να πει στους ανθρώπους τι να κάνουν. ======================