Καταγγελία προς το συνήγορο του πολίτη της κρατούμενης Γκουλιώνη Αικατερίνης
Ελεώνας Θηβών (20-02-09),

Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστώ, για να μπορέσω να ζήσω.

Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.

Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.

Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:

Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.

Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράταιρα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.

Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…

Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από το γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.

Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ό,τι βρεθεί από ναρκωτικά στη φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής, μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.

Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.

Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.

Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.

Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποία «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλλα τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.

Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και αναγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια είναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.

Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.

Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…

Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.

Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.

Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριο της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε…

Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.

Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.

Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταματήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τους επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.

Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.

=================

Βρέθηκε νεκρή στις 18 Μαρτίου 2009, δεμένη πισθάγκωνα με χειροπέδες και χτυπημένη (σύμφωνα με συγκρατούμενους), κάτω από «αδιευκρίνιστες συνθήκες», μέσα σε πλοίο κατά τη μεταγωγή της από τις φυλακές της Θήβας στην Κρήτη.

Μία ακόμη περίπτωση γυναίκας που δεν αποδέχτηκε να χωρέσει στις ταμπέλες ενός καταπιεστικού, εκμεταλλευτικού, τιμωρητικού, ρατσιστικού, πατριαρχικού συστήματος, αγωνιζόμενη για την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη.

http://anarxiko-resalto.blogspot.com/2009/03/blog-post_22.html

===================================================================

Άϊντε, πια, με τους καραγκιόζηδες     15-3-2009

«Οι κρατούμενοι πισθάγκωνα δεμένοι οδηγούνται στην κλούβα όπου λύνονται και τοποθετούνται σε πολύ μικρά κελιά, όπου κάθονται 4 άτομα σε λαμαρινένια στενά καθίσματα, στριμωγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο με λιγοστό αέρα και δίχως να μπορούν να απλώσουν καν τα πόδια τους.  Σε μια μεταγωγή Θεσσαλονίκης – Αθήνα η κλούβα ξεκινά περίπου 8 π.μ. και φτάνει στις 5 μ.μ. Σταματάει ελάχιστες φορές και μετά από πολλές διαμαρτυρίες για ούρηση και υπάρχουν αστυνομικοί που δε σταματούν καθόλου ή αν έχεις ουρήσει μια φορά σε ρωτούν γιατί θέλεις πάλι και δε σταματούν.
Αν είσαι τυχερός και βρεις ‘καλό’ αστυνομικό θα ουρήσεις, αν όχι, θα ουρήσεις μέσα στο κελάκι της κλούβας μπροστά σε όλους, κάτω, εκτός και αν έχεις την πολυτέλεια να ουρήσεις σε πλαστικό μπουκάλι νερού. Εάν είσαι γυναίκα και βρίσκεσαι στην κλούβα σε κοινή θέα, φυσικά, όλων των αντρών κρατουμένων, καλό θα είναι να έχεις προμηθευτεί – φορέσει… πάνες ακράτειας. Το τραγικό είναι ότι με αυτές τις κλούβες μεταφέρονται κρατούμενοι με κινητικά προβλήματα, προβλήματα υγείας ή είναι υπέργηροι και δεν μπορούν ούτε καν να ανέβουν στην κλούβα, πόσο μάλλον να κάνουν τέτοιο πολύωρο ταξίδι σε τέτοια στενότητα χώρου.
Όσοι κρατούμενοι μετάγονται σε νησιά πολλές φορές μπαίνουν κατευθείαν στο καράβι και ταξιδεύουν όλη νύχτα και όλη μέρα δίχως να μπορούν να ξεκουραστούν λίγο. Αυτό συμβαίνει διότι όλες οι μεταγωγές γίνονται από τον Πειραιά και όχι και τη Θεσσαλονίκη. Έτσι, ο κρατούμενος στη φυλακή της Θεσσαλονίκης υποχρεούται να φτάσει πρώτα Πειραιά και μετά να μεταχθεί με καράβι στα νησιά. Γενικώς η αντιμετώπιση προς τον κρατούμενο είναι σαν να είναι δέμα και όχι άνθρωπος με ανάγκες».
http://www.epohi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2453&Itemid=1

=======================

Πορεία Αλληλεγγύης

Σάββατο 11 Απριλίου, 12:00 το μεσημέρι… Μαζευόμαστε στην Πλατεία Ελευθερίας στον Κορυδαλλό, πληροφορούμε και πληροφορούμαστε, κινήσεις αντιπληροφόρησης ενάντια στην παραπληροφόρηση, δυνατή μουσική και ό,τι άλλο μας κατεβεί.

Στη συνέχεια πορευόμαστε προς τις φυλακές με φωνές και συνθήματα. Στόχος μας να δημιουργήσουμε μια ανθρώπινη γροθιά που θα διαλύσει συρματοπλέγματα, τείχη, ανθρωποφύλακες, διμοιρίες. Κάγκελα παντού και κλειδωμένες πόρτες ζητούν να σταματήσουν το απλό, αυτονόητο δικαίωμα στην ύπαρξη, ποινικοποιώντας τη διάθεση για ζωή, για δημιουργικότητα, ποινικοποιώντας το αυθόρμητο γιατί, την απόφαση για μια ζωή που δε θα καθοδηγείται από τους ψεύτες πολιτικούς και τα εκτελεστικά τους όργανα. Θέλουμε να πλησιάσουμε τους αιχμάλωτους συντρόφους μας, τους συναυτουργούς μας στην κατακραυγή που υψώθηκε μέσα από τους καπνούς του Δεκέμβρη τη στιγμή που γίναμε μάρτυρες της χαιρέκακης ανθρωποθυσίας του 15χρονου αγοριού. Η εικόνα του αιμόφυρτος στο κέντρο της πόλης, να ταξιδεύει προς το θάνατο με ιλιγγιώδη ταχύτητα, νέος, αθώος, φίλος, γιος, αδερφός, μαθητής… θα στοιχειώνει για πάντατα όνειρα των δολοφόνων του. Θα ωθεί εμάς και τους αιχμάλωτους συντρόφους μας να σκεφτόμαστε:

ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέθανε ΑΝΑΙΤΙΑ από αμετανόητους ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ. Σύντροφοί μας διώχθηκαν και διώκονται με απάνθρωπες ανακρίσεις, βία, δικαστήρια, προκλητικά πρόστιμα, στέρηση δικαιωμάτων, ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ. Σύντροφοί μας υποβλήθηκαν και υποβάλλονται στο μαρτύριο των ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΕΩΝ, στο παιχνίδι «της γάτας με το ποντίκι» που τους επιβάλλει καθημερινά το μονόφθαλμο σύστημα δικαιοσύνης και ο αλλόφρων σωφρονιστικός κώδικας των κολαστηρίων. Πορευόμαστε στις φυλακές για να προσεγγίσουμε τους ποινικούς κρατούμενους, γιατί παρανόμησαν με φυσικό τρόπο ωθούμενοι από τα γρανάζια της αρρωστημένης ιεραρχικής, φιλοχρήματης, αναίσθητης κοινωνίας που πνίγει πρώτα τα πλέον ευάλωτα και τα πλέον ενεργοποιημένα μέλη της.

Αληθινοί άνθρωποί μας, γερνούν μέσα στα κολαστήρια τα οποία χτίζουν και επεκτείνουν μισάνθρωπα φονικά ρομποτ

προγραμματισμένα να κυβερνούν τις ζωές μας σαν να τους ανήκουν, να διαμορφώνουν τις συνειδήσεις μας σαν να είναι το σαλόνι της βίλας τους, να καταχράζονται τις δυνάμεις μας και ό,τι δημιουργούμε. Αληθινοί άνθρωποί μας πεθαίνουν μέσα στα κολαστήρια τους, στις μεταγωγές που τους κάνουν από το ένα κατάστημα στο άλλο, για να τους διαλύσουν στο έπακρο το ένστικτο της επιβίωσης και της αξιοπρέπειας. Η Κατερίνα Γκουλιώνη έφυγε, όχι γιατί το ήθελε η ίδια, όπως μάθαμε από το μεγαλειώδες έργο της. Ένας άνθρωπος που παλεύει με τόση δύναμη έναν τόσο άνισο αγώνα όπως αυτός με το σωφρονιστικό σύστημα, αποκλείεται να μην λατρεύει τη ζωή. Η Κατερίνα φύτευε σπόρους αμφισβήτησης και θάρρους, πάλευε για τη βελτίωση των συνθηκών μέσα στις φυλακές, στήριζε τις συγκρατούμενές της και τις χειραφετούσε. Η Κατερίνα Γκουλιώνη πέθανε ΑΝΑΙΤΙΑ από αμετανόητους ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1016811

=============================================================

μαρτυρια πρωην φυλακισμενου:

Εφιάλτης

Υπήρξα φυλακισμένος στις φυλακές Διαβατών στη Θεσσαλονίκη. Είμουν ένοχος διάρρηξης και κλοπής σε κατάστημα. Δε θέλω να επεκταθώ σε λεπτομέρειες.

Απλά αυτή είναι η Γκεσταπίτικη ΕΛ.ΑΣ της ελληνικής μπασταρδοκρατίας. Δεν είμουν δα και κάνας επικίνδυνος εγκληματίας. Δεν κατηγορήθηκα δα και για φόνο. Ένας φτωχοδιάβολος είμουν και γω όπως τόσοι και τόσοι φτωχοί έλληνες και πολλοί μα πάρα πολλοι μετανάστες.

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι θα πει πείνα. Στο 2000 που ο τεχνολογικός πολιτισμός μπορεί να ταισει ολο το κόσμο κάποιοι έχουν λεφτά για 20 γενιές απογόνων και λίγα λέω και ο πολύς λαός δεν μπορεί να καλύψει τα απολύτως βασικα. Και απο πανω εχει ολους τους μπραβους που ουτε καν τους πληρωνει. Εμεις τους πληρωνουμε με το ετσι θελω. Τους πληρωνουμε για να μας τσακιζουν. Ντροπη στην εργατια και σε ολους τους τιμιους ξεφτιλιδες μικροαστους χαζοχαρουμενους εργατες. Ο ξεφτιλισμενος χεστης νοικοκυραιος που νομιζει πως ολοι ειναι εχθροι του και θελουν να του κανουν κακο πληρωνει για ολους αυτούς τους μπραβους των αφεντικων. Μη τυχον και του κλεψουν λιγα ψιχουλα για να φανε ενω οι φραγκατοι του κλεβουν ολη του τη ζωη.

Δεν υπαρχει λογικη πουθενα σε αυτο τον κόσμο?

Τι φοβουνται πια?

Λεφτά δεν είχα ρε παιδιά για να φάω, αλληλεγγύη από πουθενα κανένα φως στον ορίζοντα.

Νομιζα πως είμαι από σίδερο και είμουν απειθαρχος. Με τσάκισαν αυτοί οι φονιάδες. Εχουν και μικρά παιδια πολλοι απο αυτούς και γυναίκες και φίλους είναι λυκοι με προβια ανθρωπου δεν εχουν συναισθηματα, λυπαμαι τις γυναίκες τους και τα παιδακια τους. Ακομα και σημερα 10 χρονια απο την αποφυλακιση μου ξυπναω απο εφιαλτες, βλεπεις δεν ειχα λεφτα για να δω ψυχιατρο. με καναν και μενα φονια

Απο τη μια θέλω να σκοτωσω καποιον απο τους ανθρωποφυλακες μου και απο την αλλη θελω να ξεχασω τα παντα. Πως μπορει καποιος να κανει τετοια πραγματα σε οποιοδηποτε ζωο και να μπορει να λεει οτι αγαπα τα παιδια του?

Aφου μας βλεπαν σαν ενα κομματι κρεας χωρις ψυχη και χωρις πονο.

Ενα απο τα χειροτερα βασανιστηρια που δεν αφηνουν μωλωπες ειναι να σε δεσουν με τα χερια ανοιχτα σαν να εισαι σταυρωμενος. αν τα χερια ειναι ελαφρως σηκωμενα πανω απο το υψος του λαιμου, οπως περιπου τον κακομοιρη το μεταναστη στη φωτογραφια που βγηκε στο ιντιμιντια τις προηγουμενες μερες, τοτε δεν παιρνεις τοσο αερα οσο χρειαζεσαι και μπορει να πεθανεις απο ασφυξια αν μεινεις πολλη ωρα σε αυτη τη θεση. αλλα περα απο την αγωνια που σε πιανει για να μπορεσεις να ανασανεις ο πονος ειναι αφορητος. παει να σε πιασει πανικος και ταχυκαρδια με γρηγορη αναπνοη αλλα οσο πιο γρηγορα αναπνεεις τοσο περισσοτερο πονας απο καποια ωρα και μετα.

O καθε ενας απο αυτους τους πληρωμενους δολοφονους πρεπει να τιμωρηθει απο τον λαο οπως του αξιζει, αλλα ο λαος τους πληρωνει και τους χειροκροτα. ειναι να σε πιανει απελπισια. αλλα ας μην τρομοκρατησουμε αλλο τους συντροφους.

Eχουμε ενα πολυ δυνατο και σημαντικο οπλο αν καταφερουμε να ξυπνησουμε απο τονληθαργο του καναπε τον κοσμο και γινουν μαζικοι αγωνες και συγκρουσεις.

Αλληλεγγυη ρε παιδια, λευτερια σε οσους ειναι στα κελια, θανατος στα χοιρινα

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1092500