απο το blog του συν. Γ. Κυριακου:
Η εμφάνισης αυτής της γρίπης ήταν μια ευκαιρία για την προώθηση του καθεστώτος διαρκούς απειλής. Μέσα από αυτή τη φόρμουλα το καθεστώς ξεπερνάει την κρίση του αφού με τις κατάλληλες κινήσεις μέσω των προπαγανδιστικών του μηχανισμών σε οικουμενικό επίπεδο αίρεται η απαξίωσή του και οι μηχανισμοί του καθίστανται αναγκαίοι. Έννοιες, όπως «πανδημία», για ιστορικές περιόδους με εκατομμύρια θύματα (πανούκλα στα χρόνια του ευρωπαϊκού μεσαίωνα, ισπανική γρίπη το 1918 κλπ) είναι εφαρμογές για την διασπορά του πανικού από την πλευρά της κυρίαρχης πολιτικής προκειμένου να αναπαράγει με νέους όρους και νέες ορολογίες τον έλεγχο του πληθυσμού (απαγορεύσεις υπό τη μορφή οδηγιών) κι από την πλευρά της αγοράς προκειμένου σε ένα έτοιμο έδαφος να πουλήσει τα περιζήτητα σκευάσματα που έχει ετοιμάσει με τη γνώση των ειδικών.
Ακόμα και άνθρωποι από χώρο της Ιατρικής ενίστανται σ’ αυτήν την σχετικά οργανωμένη προσπάθεια πανικού και πώλησης εμβολίων τα οποία θα δοκιμαστούν μαζικά. Στο χώρο της εκπαίδευσης τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Η παιδική ηλικία είναι μια ηλικία η οποία προκαλεί συγκίνηση, γι αυτό και το σενάριο του κλεισίματος των σχολείων ήταν και η πιθανότητα που παίχτηκε προκειμένου να λειτουργήσει η εγκύκλιος αργότερα με τις οδηγίες της. Οι τεχνικές άσκησης εξουσίας ανανεώνονται κι απέναντι σ’ αυτά ένας άλλος πολιτισμός μόνο μπορεί να αντιπαρατεθεί. Ένας κόσμος αλληλεγγύης, φροντίδας και μέριμνας. Ένας κόσμος αγώνων βάσης και διεκδίκησης για τη δημόσια καθολική και δωρεάν υγεία και για την ανάκτηση της απαλλοτριωμένης γνώσης. Διότι «…εν μέρει τουλάχιστον η υγεία ενός πληθυσμού εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο οι πολιτικές ενέργειες διαμορφώνουν τον περίγυρο και δημιουργούν τις περιστάσεις εκείνες, που ευνοούν την αυτοδυναμία και την αξιοπρέπεια για όλους, κυρίως για τους αδύνατος. Κατά συνέπεια, το επίπεδο υγείας θα είναι το καλύτερο δυνατό όταν το περιβάλλον βοηθά να εκδηλωθεί η αυτόνομη, προσωπική , υπεύθυνη ικανότητα των ανθρώπων να τα βγάζουν πέρα με τις δυσκολίες… Το επίπεδο της υγείας μιας κοινωνίας αντιστοιχεί στο βαθμό κατά τον οποίο είναι διανεμημένα σ’ όλους τους ανθρώπους τα μέσα και η υπευθυνότητα να τα βγάζουν πέρα με τις αρρώστιες…»
Ιβάν Ίλιτς, «Ιατρική Νέμεση», Εκδοτική ομάδα, Θεσσαλονίκη 1986
blogs.espiv.net/sxedia