Σάββας Ξηρός
Ο Μηχανισμός των πρώτων αριθμών
“Παιδεία προσαρμοσμένη
στους νόμους προσφοράς και ζήτησης·
πλοίο
που για πυξίδα έχει
ανεμοδείκτη”
το έργο αφιερώνεται στους νέους και σε όσους
με νεανικό ενθουσιασμό αγωνίζονται για το αυτονόητο
Author Archives: fairuz
Για τις επιθέσεις σε Πετράλωνα, Ν. Κόσμο και Θεσσαλονίκη
Για τις επιθέσεις σε Πετράλωνα, Ν. Κόσμο και Θεσσαλονίκη
Φασίστες και μπράβοι της νύχτας σε ανοιχτή τρομοκρατική δράση
Μπορεί τα γεγονότα να μην συνδέονται άμεσα μεταξύ τους, όμως η χρονική τους σύμπτωση όσο τυχαία μπορεί να είναι δείχνουν ότι το φασιστικό -και όχι μόνο- παρακράτος έχει αποθρασυνθεί εντελώς. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
1. Παρασκευή 20/11/09 στις 3 π.μ, μπράβοι της νύχτας σπάνε την πόρτα της εισόδου της πολυκατοικίας του σ. Γιάννη Γιαννατσή ρίχνοντας εύφλεκτο υλικό και βόμβα μολότοφ, με αποτέλεσμα το ισόγειο του κτιρίου να τυλιχτεί στις φλόγες. Ο σ. Γ. Γιαννατσής είναι μέλος του «ΕΕΚ τροτσκιστές» με έντονη δράση στα Πετράλωνα. Η επίθεση συνδέεται με τη δράση του στη τοπική κίνηση πολιτών, η οποία εναντιώνεται στην επέκταση νυχτερινών μαγαζιών στη συγκεκριμένη γειτονιά, οι ιδιοκτήτες των οποίων κόβουν θάμνους, γκρεμίζουν παρτέρια καταλαμβάνοντας κάθε ελεύθερο χώρο. Οι δράστες μάλιστα της μαφιόζικης επίθεσης δε διστάζουν να στείλουν τελεσίγραφο λίγες ώρες μετά, προειδοποιώντας τον Γιαννατσή ότι την επόμενη φορά θα τον κάψουν ζωντανό μαζί με την οικογένειά του.
2. Δευτέρα 23/11, 9.30μμ στο Νέο Κόσμο στις εργατικές πολυκατοικίες πίσω από το ξενοδοχείο Intercontinental. 40 φασιστόμουτρα κραυγάζοντας «έξω οι ξένοι» με κράνη επιτίθενται με βόμβες μολότοφ και χειροβομβίδες κρότου λάμψης κατά δύο καταστημάτων που ανήκουν σε άραβες μετανάστες. Από την επίθεση τραυματίζονται τουλάχιστον 3 άραβες και οι δύο μεταφέρονται στο νοσοκομείο. Τα δύο μπακάλικα καταστρέφονται ολοσχερώς και οι συμμορίτες φεύγοντας ληστεύουν και τις ταμειακές μηχανές τους. Η αστυνομία φτάνει λίγο αργότερα για να συλλάβει τελικά… 7 άραβες μεταξύ των οποίων και ο ένας ιδιοκτήτης του μπακάλικου και δύο έλληνες που μάλλον συμμετείχαν στην επίθεση και κρύφτηκαν στην πολυκατοικία. Η αστυνομία έσπευσε να προκαταβάλει να αποφανθεί αφενός ότι οι δύο έλληνες βρέθηκαν τυχαία στην περιοχή και δε συνδέονται με την επίθεση αφετέρου ότι η επίθεση έγινε από «άλλους αλλοδαπούς και αφορά ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Η φασιστοσυμμορία της «χρυσής αυγής» έσπευσε και αυτή να επιβεβαιώσει στην ιστοσελίδα της τα λεγόμενα της αστυνομίας.
3. Τρίτη 24/11, λίγο πριν τις 4 τα ξημερώματα στη Θεσσαλονίκη (περιοχή ΧΑΝΘ) ισχυρός εκρηκτικός μηχανισμός καταστρέφει το ισόγειο στέκι «Buena Ventura» στον οποίο συμμετέχει και η Αντιεξουσιαστική Κίνηση-Αλληλεγγύη. Το στέκι βρίσκεται σε ένα στενό δρόμο με αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστεί η ισχύς της έκρηξης και να σπάσουν τα τζαμιά των γύρω πολυκατοικιών όπως επίσης και τα παρακείμενα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Επιπλέον θραύσματα σφηνώθηκαν σε απόσταση αναπνοής σε τοίχο δωματίου όπου μέσα κοιμόταν ένα βρέφος.
Παρατήρηση 1η: Κανένα επίσημο ΜΜΕ δεν ανέφερε το παραμικρό για αυτές τις δολοφονικές τρομοκρατικές επιθέσεις. Στα δελτία των 8μμ απόλυτη σιγή. Όλα αυτά τα καθάρματα που ξεσηκώνουν τον κόσμο για τα Εξάρχεια, τα σπασμένα τζάμια των τραπεζών, τους «ληστές με τα μαύρα» και τους «πυρήνες της φωτιάς» τώρα παριστάνουν τους κινέζους. Φαίνεται ότι αυτή η βία για τους εκατομμυριούχους γκεμπελίσκους δημοσιογράφους είτε δεν υπάρχει είτε είναι και δικαιολογημένη. Ακόμα και αν αναφέρουν κάτι σπεύδουν αμέσως χωρίς καμία διασταύρωση να παπαγαλίσουν τα σενάρια της ασφάλειας. Στη Θεσσαλονίκη σύμφωνα με τον Παπαδάκη επιτέθηκαν “άλλοι αναρχικοί”. Στους άραβες επιτέθηκαν “άλλοι αλλοδαποί”, όπως και στην Κούνεβα, όπως και στις απαγωγές των πακιστανών. Τα ίδια λέγανε και τότε. Ότι την Κούνεβα την έκαψε κάποιος πρώην φίλος της, ενώ οι πακιστανοί επιδίδονται στο σπορ της αλληλοαπαγωγής, για να αποδειχτεί στη συνέχεια ότι απλώς έδιναν χρόνο στους δράστες για να εξαφανίσουν τα ίχνη τους.
Παρατήρηση 2η: Το υπουργείο του Χρυσοχοϊδη μπορεί να άλλαξε όνομα και από «δημόσιας τάξης» να έγινε «προστασίας του πολίτη» αλλά δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να επαναλαμβάνει τα κόλπα του Πολύδορα και του Μαρκογιαννάκη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η στάση της αστυνομίας κατά τη διάρκεια της πορείας του Πολυτεχνείου δεν αφήνει καμία αμφιβολία περί αυτού. Το ασφυκτικό πρέσινγκ στο μπλοκ των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών κατέληξε στο προσχεδιασμένο παιδομάζωμα επί της Λ. Αλεξάνδρας εκατοντάδων νεαρών αφού πρώτα εγκλωβίστηκαν από ισχυρές δυνάμεις ΜΑΤ, Ζ και Δ της αστυνομίας. Και ενώ πρόκειται για τρία ανοιχτά τρομοκρατικά χτυπήματα κανένας εισαγγελέας, δικαστής κρατικής ή «ανεξάρτητης αρχής» δεν κουνιέται για να διατάξει έστω και για τα μάτια του κόσμου μια έκτακτη έρευνα για να αποκαλυφθούν οι δράστες και μάλιστα όταν αυτοί συνεχίζουν θρασύτατα να απειλούν ότι την επόμενη θα κάψουν ζωντανούς ανθρώπους. Και ο Χρυσοχοϊδης που δήθεν θα αποτάξει όσους αστυνόμους συνεργάζονται με φασιστικές συμμορίες, ενώ συλλαμβάνει αντιεξουσιαστές έξω από τα στέκια τους για δήθεν συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις, εξακολουθεί να διώκει διαδηλωτές με τον κουκουλονόμο, ενώ υποτίθεται είναι υπό κατάργηση, δεν μπαίνει καν στον κόπο να ψελλίσει μια κουβέντα έστω και για πιθανή σχέση των φασιστών με τις ρατσιστικές επιθέσεις στο Ν. Κόσμο ή τη βομβιστική επίθεση της Θεσσαλονίκης. Το μήνυμα προς το φασιστικό υπόκοσμο και τους μπράβους της νύχτας είναι ξεκάθαρο: Κάψτε τους, λεηλατείστε τους, ανατινάξτε τους, σκοτώστε τους και εμείς θα λέμε ότι «ξεκαθαρίζονται λογαριασμοί».
Παρατήρηση 3: Επειδή διάφορα ακούγονται τόσο για τη φύση των επιθέσεων, όσο και για τις «ευθύνες» που πρέπει να αναλάβει το «υπουργείο προστασίας του πολίτη», έχουμε να πούμε τα εξής: Και οι τρεις είναι τρομοκρατικές επιθέσεις με δράστες παρακρατικούς δολοφόνους άσχετα αν αυτοί είναι φασίστες ή μπράβοι της νύχτας ή και τα δύο μαζί. Και στις τρεις ο ρόλος της αστυνομίας είναι τέτοιος που δικαιολογημένα κανείς μπορεί να υποθέσει ότι συγκαλύπτει τους δράστες. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η πολιτική ηγεσία της αστυνομίας.
Μ’ αυτή την έννοια είναι αφελές να καλλιεργούνται πάσης φύσεως αυταπάτες ότι το επίσημο κράτος «πρέπει», «οφείλει», «έχει καθήκον» να προστατεύσει τα στέκια, τους αγωνιστές ή οποιονδήποτε άλλον μετανάστη ή ενεργό πολίτη από τη μαφιόζικη φασιστική παρακρατική τρομοκρατία, όπως επίσης και κάθε εκδήλωση του κινήματος (όπως για παράδειγμα την πρόσφατη συναυλία στον Αγ. Παντελεήμονα).
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε έννομο μέσο, να γίνουν μηνύσεις και να αναζητηθούν όλες οι ποινικές, αστικές και διοικητικές ευθύνες όχι μόνο των δραστών αλλά και κάθε ηθικού αυτουργού. Όποιος τα αρνείται αυτά δήθεν για «λόγους αρχής», απλώς αφήνει τους δράστες να τη σκαπουλάρουν χωρίς κανένα κόπο. Η χρήση των αστικών δικαιωμάτων δεν υποκρύπτει καμία αυταπάτη για τον αστικό νόμο και ιδιαίτερα για τους μηχανισμούς του.
Όμως αυτό δεν έχει καμία σχέση με την αυτοάμυνα του κινήματος και κάθε συλλογικότητας που δραστηριοποιείται πέριξ αυτού. Το καθήκον αυτό δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια κανενός υπουργείου και καμίας «νόμιμης εξουσίας». Είναι καθήκον των οργανώσεων της αριστεράς και όλων όσων στέκονται απέναντι στα αφεντικά και το αστικό κράτος και εν πάση περιπτώσει όσων αντιλαμβάνονται ότι τα λεγόμενά τους αν δεν είναι μόνο βερμπάλες, θα πρέπει να συνοδεύονται και από μια ανάλογη οργανωτική υπευθυνότητα. Και απαιτεί όχι απλώς καταγγελίες, ούτε μόνο δηλώσεις αλληλεγγύης, αλλά πρακτικά μέτρα που δε θα αφήνουν περιθώρια δράσης σε οποιαδήποτε παρακρατική φασιστική συμμορία.
[σημειωση: Ο “μηχανισμος” που χρησημοποιηθηκε ειναι ιδιος με αυτον που μπηκε, πριν λιγο καιρο, στη Μακρυγιάννη 17, στο στεκι των αγωνιστικων κινησεων (που μεχρι πριν λιγο καιρο ηταν ο χωρος της ΑΚ θεσσαλονικης).
Το καδρο μας…..ετοιμαζεται
Reply
Το καδρο μας…..ετοιμαζεται:
Τα ΜΜΕ, το…αποκουμπι του συγχρονου ανθρωπου, τυρβαζουν στα δελτια τους με θεματα καθ’υποδειξιν:
για τη μεριδα της ΝΔ κ περιξ–> οι εκλογες κ οι ιντριγκες τους [δελτια 8μμ]
για τους ταλαιπωρους—-> το επιδομα αλληλεγγυης [πρωιναδικα]
για τους υπολοιπους η δαμοκλειος σπαθη – λαστιχο της γριπης..
ας περασαν εκατονταδες καταληψεις σχολειων απο τον οκτωβρη.
διεργασιες κ κινητοποιησεις, οικονομικος πνιγμος των απεργων λιμενεργατων.
καταληψεις παν/κων ιδρυματων στην ευρωπη κ μεγαλειωδης πορεια τους – 17/11.
ας περασε η δική μας 17η νοεμβρη.
τα ΜΜΕμετου θα ασχοληθουν:
αν υπαρχει κατεστραμμενο θρανιο,
αν καποιος κινδυνολογει για την ‘εορταστικη’ αγορα ή τους παχυλους μισθους των λιμενεργατων, αν στην πορεια εχουμε επεισοδια.
κραυγαλεο δειγμα:
ΚΑΝΕΝΑ μεσο ‘πληροφορησης’ πλην του CRETA TV – που το απεσυρε γρηγορα! κ του indymedia [εξ ου κ η λυσσα να κλεισει…] δεν εδειξε τη βιαιοπραγια κ τα λογια των αστυνομικων στους νεαρους της πορειας του Ηρακλειου [17-11-09]. κι ομως ολοι τους φαινονται καθαρα – ισως γι’ αυτο. Ο ένας νεαρος στο νοσοκομείο με «ενθύμιο» έντεκα ράμματα στο κεφάλι, ενώ και των δύο τα πρόσωπα μετά το τόσο ξύλο έχουν παραμορφωθεί.
η ενημερωση μεθοδευεται παρα ποτε.
η Νεα Ομιλια απλωνεται.
εκρουε ο Καλβος ‘οσον σκληροτερα η τυραννις,
τοσουτον ταχυτερως ανοιγονται σωτηριοι θυραι’..
έτσι, καθησυχαζομαστε στην επιφαση δημοκρατιας.
μας αρκει το 1700 να γινει 2000 ως οριο για το ψιχουλο αυξησης.
πεισθηκαμε πως η κριση, η διαφθορα, η κακοδιαχειριση θα ξεπεραστουν αν συμβαλλουμε ολοι αδελφωμενοι..συναινετικα.
μας εχουν στο χερι μπλεγμενους στον καταναλωτισμο, τα δανεια.
βαρυναμε κ φαινεται πιο ευκολο το light στον τροπο ζωης.
“Εκείνος που δεν ξέρει την αλήθεια είναι μόνο ανόητος. Εκείνος που ξέρει την αλήθεια αλλά την αποκαλεί ψέμα είναι εγκληματίας”. (Μ. Μπρέχτ)
Ξεχαστηκαμε.
Ειναι η δικη μας ζωη στα δικα μας χερια?
Ειναι οι λεξεις πια στα χερια μας?
Ειναι η μιζερια στα παλια μας παπουτσια?
“με τον καιρο να’ναι κοντρα,
εχει τιμη να πετας”
ΥΓ.
αν νομιζεις πως “η φωνη σου δεν ακουγεται”
ξεφωνισε, καν’την γραπτο κ μοιρασε τη,
mail κ στειλε το, δρομο κ περπατησε τον.
αλλα, ΚΑΝΕ KATI.
——————–
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
//ekpaideysi.espivblogs.net/
ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Διαγωγη μηδεν Jean Vigo 1933
Την Τρίτη 3 /11/09 ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Δημήτρης Παπαγεωργίου έδωσε εντολή στα Αστυνομικά Τμήματα να σχηματιστούν δικογραφίες και να γίνουν συλλήψεις(!) για τις καταλήψεις των σχολείων της πόλης. Αντίστοιχα ο Προϊστάμένος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σάμου ζήτησε την παρέμβαση του εισαγγελέα για την κατάληψη στο ΕΠΑΛ Σάμου.
Η ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων είναι παλιά πρακτική. Κορυφώθηκε με την «πράξη νομοθετικού περιεχομένου» που θεσπίσθηκε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-Σημίτη. Με βάση την πράξη αυτή σύρθηκαν στα δικαστήρια εκατοντάδες μαθητές που κινητοποιήθηκαν ενάντια στη «μεταρρύθμιση Αρσένη» αλλά και μεταγενέστερα.
Το Δεκέμβρη του 2008 μία απρόβλεπτη έκρηξη οργής πήρε μαζικές διαστάσεις και γενικεύθηκε σε όλη την Ελλάδα. Απ’ τη μητρόπολη ως τις απομακρυσμένες κωμοπόλεις διαφορετικά υποκείμενα, μαθητές, φοιτητές, άνεργοι, μετανάστες, επισφαλείς εργαζόμενοι αναίρεσαν τις διαχωρισμένες τους ταυτότητες και συνεργάστηκαν σε πράξεις εξεγερτικής βίας.
Η ενδεχόμενη επανεμφάνιση μίας τέτοιας εξέγερσης είναι πιά ένας μόνιμος εφιάλτης για το κεφάλαιο και το κράτος. Οι ιθύνοντες γνωρίζουν πολύ καλά ότι μία νέα εξέγερση μπορεί να συμπεριλάβει όλους όσους είχαν μείνει το Δεκέμβρη έξω. Γι’ αυτό καταφεύγουν σε κατασταλτικά προληπτικά μέτρα. Επί ένα χρόνο επιχειρούν να διαλύσουν κάθε χώρο συνάντησης και αντισυστημικής οργάνωσης της νεολαίας και να καλλιεργήσουν το φόβο, την παθητικότητα και το μίζερο ατομικισμό .
Οργανώνουν πογκρόμ εναντίον των μεταναστών και εκτεταμένη αστυνομική τρομοκρατία στα Εξάρχεια και σε κάθε νεολαιίστικο χώρο σε όλη την Ελλάδα. Μαζικές συλλήψεις, εξευτελισμοί στη μέση του δρόμου, παράνομες κρατήσεις και σωματικές έρευνες μέσα στα Αστυνομικά Τμήματα και στη ΓΑΔΑ έγιναν πιά καθημερινότητα. Το σκηνικό συμπληρώνεται με βασανιστήρια μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα Νίκαιας (που προκάλεσαν το θάνατο του Καμράν Ατίφ), τους ξυλοδαρμούς ανηλίκων αφγανών στην Παγανή της Λέσβου και τις διώξεις συλληφθέντων διαδηλωτών με το νέο κουκουλονόμο.
Το πιό προκλητικό στοιχείο της νέας κυβερνητικής εξουσίας είναι ότι η έξαρση της καταστολής συνοδεύεται από ψεύτικες και παραπλανητικες λεκτικές μεταμφιέσεις. Δε φτάνει η βία και τρομοκρατία των ΜΑΤ, μας εμπαίζουν κόλας. Προκαλώντας τη νοημοσύνη μας οι κρατούντες ισχυρίζονται ότι είναι ευαίσθητοι , σέβονται τους ασθενέστερους και με απίστευτη θρασύτητα αυτοαποκαλούνται …. «αντιεξουσιαστές»!
Καταλήψεις χωρίς αιτία;
Εντατικοποίηση, κατηγοριοποίηση και αποκλεισμός των ασθενέστερων συνθέτουν την εικόνα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί παρακολουθούσαν αμήχανοι και οι Ομοσπονδίες ΟΛΜΕ-ΔΟΕ περιορίζονται να στέλνουν υπομνήματα χωρίς αποδέκτη.
Μέσα σ’αυτό το θλιβερό τοπίο ξέσπασαν οι μαθητικές καταλήψεις . Πρώτα στην επαρχία και μετά στην Αθήνα οι μαθητές αποφασίζουν να μπλοκάρουν την εκπαιδευτική διαδικασία που τους πνίγει. Είναι ένα ξέσπασμα συσσωρευμένης δυσαρέσκειας. Δεν υπάρχουν κοινωνικά φαινόμενα χωρίς αιτία! Η αιτία είναι βαθιά και δεν μπορούμε να τη δούμε με μια πρωτη ματιά. Δεν είναι ένα νομοσχέδιο. Δεν είναι ένα συνηθισμένο εκπαιδευτικό αίτημα, όπως «Οχι πανελλήνιες εξετάσεις στη β΄ Λυκείου» ή «Οχι στη βάση του 10».
Οι έφηβοι δεν εξεγείρονται με βάση ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, ούτε με συστηματοποιημένους στόχους. Δεν έχουν προγράμματα, ούτε συνδικαλιστικές παρατάξεις, όπως έχουν οι φοιτητές ή οι δάσκαλοι. Δεν μπορούν να διατυπώσουν με σαφήνεια την αιτία των κινητοποιήσεών τους. Προβάλλουν πολλά μικρά ή μεγάλα αιτήματα. Ουσιαστικά προκαλούν τους γονείς και τους καθηγητές τους : «Ψάξτε εσείς που είστε μεγάλοι, να βρείτε την αιτία της εξέγερσης. Σκεφτείτε…»
Ασφυχτική πίεση
Οι εκρήξεις των μαθητών των γυμνασίων και λυκείων οφείλονται κατά κύριο λόγο στην ασφυξία που αισθάνονται από τον εγκλωβισμό τους σε ένα καθολικό αδιέξοδο. Φοιτούν σε ένα γυμνασιο και λύκειο επιπόλαιο, εντατικοποιημένο και απωθητικο. Το περιεχόμενο, οι μέθοδοι και τα μέσα του σημερινού σχολείου δε στοχεύουν σε μόρφωση ισόρροπα θεωρητική και πρακτική. Δεν καλλιεργουν και δεν αναπτύσσουν τις δυνατότητες των νέων ανθρώπων.
Μόρφωση δεν είναι οι ασύνδετες πληροφορίες που φορτώνουν και εξοντώνουν το μυαλό. Είναι οι ανθρωπιστικές σπουδες , η κατανόηση των φυσικών νόμων και της μαθηματικής λογικής, η καλλιέργεια αισθητικής αντίληψης, η ανάπτυξη δεξιοτήτων, η αγωγή σωματικής και ψυχικής υγείας .
Η μόρφωση διαλύει το σκοταδισμό και απελευθερώνει το μυαλό από τα δεσμά της δεισιδαιμονίας και της τυφλής υποταγής στις ανώτερες δυνάμεις. Θωρακίζει τον άνθρωπο απέναντι στην εξουσία γιατί τον βοηθάει να την απομυθοποιεί και να την αποκαλύπτει . Συμβάλλει σημαντικά στην ικανότητα των ανθρώπων να αντιλαμβάνονται τα ύπουλα πολιτικά παιχνίδια των κυβερνήσεων και να αποκαλύπτουν τα ψέματα της εξουσίας. Οσο πιο μορφωμένος είναι ο άνθρωπος τόσο πιό αυτόνομος είναι.
Το σημερινό σχολείο όμως διαμορφώνει όλο και λιγότερο ελεύθερα σκεπτόμενους και αυτόνομους ανθρώπους. Διαχωριζει όλο και εντονότερα τους μαθητές σε «αποδοτικούς» και «τεμπέληδες». Η αξιολόγηση, για την οποία γίνεται τόσος λόγος, επιδώκει να ενισχύσει αυτό το διαχωρισμό.
Το σημερινό σχολείο καλλιεργεί όλο και ανταγωνιστικότερο πνεύμα, ενώ υπονομεύει την αλληλεγγύη. Στοχεύει όλο και περισσότερο να προετοιμάσει νέους υποταγμένους στις ανάγκες του αυριανού επαγγέλματος και των επιχειρήσεων. Θέτει διαρκώς επιταχτικότερα στο μυαλό και την ψυχή του έφηβου το άγχος της επαγγελματικής επιλογής.
Όμως οι έφηβοι υποψιάζονται τι μέλλον έχουν ετοιμάσει οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα πτυχία δεν εξασφαλίζουν θέση εργασίας και ότι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι είναι άνεργοι .
Γνωρίζουν ότι το σημερινό προλεταριάτο δεν είναι μόνο οι εργάτες που πεθαίνουν στις σκαλωσιές. Είναι και οι 30ρηδες μηχανικοί, απόφοιτοι των πιό υψηλόβαθμων σχολών του Πολυτεχνείου, που εργάζονται 12ωρο καθημερινά με 700-1000 Ευρώ το μήνα. Γι’ αυτό αντιδρούν. Σταματούν τη μίζερη καθημερινότητα του θλιβερού ανταγωνισμόυ και της ασφυκτικής εντατικοποίησης και κηρύσσουν την αλληλεγγύη εδώ και τώρα! Ολοι μαζί, «φιλομαθείς» και «χαβαλετζήδες», «αριστούχοι», «μέτριοι» και «κάτω από τη βάση» , όλοι ενωμένοι σταματούν τον ανταγωνισμό και την υποταγή στις εξετάσεις, τις αξιολογήσεις και την επαγγελματική σταδιοδρομία. Αντιστέκονται όπως μπορούν και γράφουν τη δική τους ιστορία. Αυτή είναι η δική τους απάντηση!
Οσοι αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση τις μαθητικές κινητοποιήσεις, ουσιαστικά εγκαταλείπουν την προσπάθεια να καταλάβουν τι συμβαίνει στο μυαλό και την ψυχή των εφήβων.
-
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
-
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗ
-
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
//ekpaideysi.espivblogs.net/
Kαμία ανοχή στο κράτος και το κεφάλαιο
Kαμία ανοχή στο κράτος και το κεφάλαιο
Ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει μπεί σε μία βαθιά συστημική κρίση , που απειλεί σοβαρά την συνέχιση της αναπαραγωγής του κεφάλαιου. Για να αντιμετωπίσει την κρίση αυτή το αστικό κράτος καταφεύγει στην διαρκή υποτίμηση του άμεσου και έμμεσου μισθού, σε μαζικής κλίμακας απολύσεις και σε ενίσχυση της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας και της επισφάλειας για τους νέους. Έτσι όμως αυξάνεται με ραγδαίο ρυθμό η φτώχεια, η ανεργία, η εργασιακή περιπλάνηση και ανασφάλεια. Η σημαντική αυτή επιδείνωση των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης έχει ως αποτέλεσμα να απονομιμοποιούνται μέσα στη συνείδηση των προλετάριων οι επικρατούσες εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές σχέσεις . Η απονομιμοποίηση αυτή οδηγεί σε αυθόρμητες εκρήξεις ταξικής οργής και σε νέες κοινότητες αγώνα.
Το Δεκέμβρη του 2008 η έκρηξη οργής πήρε μαζικές διαστάσεις και γενικεύθηκε σε όλη την Ελλάδα. Απ’ τη μητρόπολη ως τις απομακρυσμένες κωμοπόλεις, διαφορετικά υποκείμενα, μαθητές, φοιτητές, άνεργοι, μετανάστες, επισφαλείς εργαζόμενοι, αναίρεσαν τις διαχωρισμένες τους ταυτότητες και συνεργάστηκαν σε πράξεις εξεγερτικής βίας.
Ο Δεκέμβρης δεν άφησε μόνο υλικές καταστροφές πίσω του. Άφησε κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο για την εξουσία: τις κοινότητες αγώνα . Στις οδομαχίες, τις καταλήψεις, τις συνελεύσεις στις γειτονιές και τις ευφάνταστες δράσεις παντού, συναντήθηκαν για πρώτη φορά οι «ξένοι» με τους «ντόπιους» και οργανώθηκε μια απειθαρχία και μια ανταρσία που απονομιμοποίησε όλους τους θεσμούς του παλιού κόσμου.
Οι κομματικοί μηχανισμοί, τα ΜΜΕ, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, καθώς και το δόγμα της μηδενικής ανοχής του κράτους στάθηκαν ανίκανα να εμποδίσουν αυτήν τη συνάντηση. Φυσικά δεν έμειναν παθητικοί θεατές .Προχώρησαν σε εκτεταμένη χρήση χημικών , άγριους ξυλοδαρμούς , μαζικές συλλήψεις , προφυλακίσεις και απελάσεις και διώξεις διαδηλωτών με τον … τρομονόμο. Επιχείρησαν να συκοφαντήσουν τους εξεγερμένους, και να τους διαχωρίσουν τους σε «έλληνες ειρηνικούς διαδηλωτές» από τη μια και «κουκουλοφόρους» και «αλλοδαπούς πλιατσικολόγους» από την άλλη.
Τους μήνες που ακολούθησαν κλιμάκωσαν τα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών και ανέλαβαν να καθαρίσουν την Αθήνα και την Πάτρα από τους εξαθλιωμένους. Ανέπτυξαν συνεργασία με τις φασιστικες συμμορίες και οργάνωσαν συστηματική πλύση εγκεφάλου των τηλεθεατών με εικόνες από το Εφετείο και τα στενά της πλατείας Θεάτρου .
Στις 26 Σεπτέμβρη 2009 μέσα στο Αστυνομικό Τ μήμα Νίκαιας βασανίζεται με ηλεκτροσοκ και βάρβαρο ξυλοδαρμό ο Πακιστανός Καμράν Ατίφ. Ο οργανισμός του κακοποιημένου μετανάστη δεν άντεξε και μετά από 13 ημερες ο Καμράν πέθανε. Το Σάββατο 17 Οκτώβρη οργανώθηκε πορεία διαμαρτυρίας στο ΑΤ Νίκαιας. Παρά τη δυνατή βροχή η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Όταν η πορεία έφθασε στο ΑΤ Νίκαιας οι διαδηλωτές έρριξαν πέτρες και μπογιές . Ακολούθησε άγρια επίθεση των ΜΑΤ με χημικά και συγκρούσεις σώμα με σώμα. Συνελήφθησαν 8 διαδηλωτές ( οι περισσότεροι εκτός του χώρου των συγκρούσεων )και παραπέμφθηκαν με το νέο κουκουλονόμο. Ο νέος αυτός κατασταλτικός νόμος μετατρέπει τα μέχρι χθές πλημελήματα σε κακουργήματα. Ετσι οι συλληφθέντες διαδηλωτές βρίσκονται σήμερα κατηγορούμενοι σε βαθμό κακουργήματος …!
Το πιό προκλητικό στοιχείο της νέας κυβερνητικής εξουσίας είναι ότι η έξαρση της καταστολής συνοδεύεται από ψεύτικες και παραπλανητικες λεκτικές μεταμφιέσεις . Δεν φτάνει η βία και τρομοκρατία των ΜΑΤ, μας εμπαίζουν κόλας. Προκαλώντας τη νοημοσύνη μας οι κρατούντες ισχυρίζονται ότι είναι ευαίσθητοι , σέβονται τους ασθενέστερους και με απίστευτη θρασύτητα αυτοαποκαλούνται …. «αντιεξουσιαστές»!
Το σκηνικό συμπληρώνεται με την ενορχηστρωμένη μαύρη προπαγάνδα ενατίον του Πανεπιστημιακού ασύλου και με την εκτεταμένη αστυνομική τρομοκρατία στα Εξάρχεια. Μαζικές συλλήψεις, εξευτελισμοί στη μέση του δρόμου, παράνομες κρατήσεις και σωματικές έρευνες μέσα στα Αστυνομικά Τμήματα και στη ΓΑΔΑ έγιναν πιά καθημερινότητα.
Το κράτος επιχειρεί να διαλύσει κάθε χώρο συνάντησης και αντισυστημικής οργάνωσης της νεολαίας και να καλλιεργήσει το φόβο, την παθητικότητα και το μίζερο ατομικισμό Με την πολύτιμη συνδρομή των ΜΜΕ καλλιεργούν το έδαφος για να ένα συναινετικό δόγμα της μηδενικής ανοχής :
· βαρύτατες ποινές για όσους διαπράττουν «αδικήματα» ,
· επαναφορά του αδικήματος της Περιύβρισης Αρχής (παλιά διάταξη της δικτατορίας του Μεταξά),
· εφαρμογή μεγαλύτερης αστυνόμευσης με νέα σώματα ένστολων (Πολυδωρικά μέτρα που τα συνεχίζει η νέα «σοσιαλιστική» κυβέρνηση),
· επιχειρήσεις-σκούπα στο κέντρο εναντίον μεταναστών και τοξικομανών,
· απειλή καταστολής των καταλήψεων δημόσιων κτιρίων είτε υπάρχουν εδώ και χρόνια είτε προέκυψαν μέσα από το Δεκέμβρη,
· απειλή κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου.
Ενώ όμως ενορχηστρώνεται ένας «ηθικός πανικός» εναντίον κάθε μορφής «παραβατικότητας», μάλλον ο πανικός έχει καταλάβει εδώ και δέκα μήνες το στρατόπεδο των κρατούντων. Δεν είναι το φάντασμα του Δεκέμβρη μόνο ως παρελθόν που τους φοβίζει αλλά κυρίως η ενδεχόμενη επανεμφάνισή του. Οι ιθύνοντες γνωρίζουν πολύ καλά ότι μία νέα εξέγερση μπορεί να συμπεριλάβει όλους όσους είχαν μείνει το Δεκέμβρη έξω.
Πρώτα –πρώτα οι υποσχέσεις για «έξοδο από την κρίση» αντιμετωπίζονται μάλλον με διαρκώς αυξανόμενη δυσπιστία από όλους τους προλετάριους.
Δεύτερον οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι προσωρινοί που πολλαπλασιάζονται , ίσως αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι αυτό που πρέπει να φοβούνται δεν είναι η βία των εξεγερμένων αλλά η βία του κεφαλαίου και του κράτους του πάνω τους . Ισως αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι η ποινική διαχείρηση της κοινωνικής ανασφάλειας είναι ένας άθλιος χειρισμός σε βάρος τους.
Ας συμβάλουμε όσο μπορούμε σ’ αυτήν την αλλαγή συνείδησης συνεχίζοντας τους ταξικούς αγώνες μέσα στους εργασιακούς χώρους, τις καταλήψεις, τις συνελεύσεις γειτονιών, τους ελεύθερους δημόσιους χώρους· συνεχίζοντας όλα τα εγχειρήματα μετά το Δεκέμβρη!
· Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτους – Nα σταματήσει κάθε διώξη στους συλληφθέντες της 17ης Οκτώβρη στη διαδήλωση της Νίκαιας
· Να σταματήσουν τα πογκρόμ και οι επιχειρήσεις σκούπας εναντίον των μεταναστών και της νεολαίας
· Να καταργηθούν όλοι οι τρομονόμοι
· Κάτω τα χέρια από τα Εξάρχεια και από το Πανεπιστημιακό Ασυλο
· Μηδενική ανοχή στο κράτος και τα έκτακτα μέτρα προστασίας του
« Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση »
//ekpaideysi.espivblogs.net/
για την επιβολή συμμετοχής του σχολείου στην παρέλαση
Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δ.Σ. Θεσσαλονίκης του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ: Ανακοίνωση για την επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση
Ο Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δ. Σ. Θεσσαλονίκης του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ, με αφορμή την άνωθεν επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση για δεύτερη συνεχή χρονιά, παρά τη διαφορετική μας άποψη, θεωρώντας ότι οι παρελάσεις δε βρίσκουν ούτε καν στοιχειώδες έρεισμα σε οποιαδήποτε επιστημονική παιδαγωγική προσέγγιση και αντιβαίνουν κατάφωρα τις αρχές του σεβασμού της διαφορετικότητας, της ειρήνης και των ίσων δικαιωμάτων, που το σύγχρονο σχολείο καλείται να υπηρετήσει, αποφάσισε μέσα από τη δημοσιοποίηση αυτού του κειμένου να καταθέσει τις επιστημονικές- παιδαγωγικές του αντιρρήσεις σχετικά με το ρόλο των μαθητικών παρελάσεων συνολικά*.
Μικρό ιστορικό
Το μαθητικό συμπλήρωμα στις στρατιωτικές παρελάσεις ξεκίνησε στα χρόνια του Μεταξά, όταν η ομοιομορφία της εμφάνισης μαθητών και μαθητριών ήταν δεδομένη, ενώ η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας (βλ. Ε.Ο.Ν.) ήταν βασικός στόχος του καθεστώτος. Από τότε οι μαθητικές παρελάσεις συνεχίζονται αδιάλειπτα καθοριζόμενες από ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο -«προαιρετικά και με το ζόρι», παρά την καταδίκη της χώρας μας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές. Η μόνη περίοδος που τέθηκε ουσιαστικά ζήτημα κατάργησής τους ήταν αμέσως μετά τη χούντα. Όμως οι παρελάσεις έμειναν ανέγγιχτες από οποιαδήποτε απόπειρα «εκσυγχρονισμού» ακολούθησε και έτσι μέχρι σήμερα μαθητές και μαθήτριες συνεχίζουν να παίζουν τα στρατιωτάκια με τους εκπαιδευτικούς (και ιδίως τους/τις γυμναστές/τριες) σε ρόλο «επιλοχία».
Από τη σκοπιά της παιδαγωγικής
Προφανώς, η μαθητική παρέλαση (και μάλιστα στρατιωτικού τύπου) δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση από οποιαδήποτε σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά. Αφού όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Γι’ αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στο χώρο του σχολείου. Συναντά τη χαρούμενη αποδοχή των μαθητών/τριών, μόνο γιατί γίνεται «έξω» και αντιμετωπίζεται με την ιλαρότητα ενός παιχνιδιού ρόλων. Έτσι όμως η «εγχάραξη» επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα, αφού οι «συνθήκες πρόσληψης» είναι σχεδόν ιδανικές (πολύ θα θέλαμε ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής εκπαιδευτικής διαδικασίας να γίνεται «έξω» και με «παιχνιώδη» διδακτική προσέγγιση).
Όμως τι ακριβώς «εγχαράσσεται»;
α) Διαχωρισμός-διακρίσεις: αγόρια μπροστά, κορίτσια πίσω (ολοφάνερα σεξιστικό), αλλά και ψηλοί/ές μπροστά, κοντοί/ές πίσω (ολοφάνερα ακατανόητο) . Και κυρίως άξιοι/ες ξεχωριστά -η Ελλάδα της σημαίας-πληβείοι πίσω. Μάλιστα η εξάδα μόνο πηγαίνει συνήθως στη Δοξολογία και πάντα μπροστά- ξεκομμένη από τον υπόλοιπο μαθητικό όχλο. Εδώ, συναντάμε και το μεγάλο θέμα της απόρριψης των παιδιών με αναπηρίες. Η εγκύκλιος που επιτρέπει και τη συμμετοχή ανάπηρων στην πράξη περιορίζεται στους/ις σημαιοφόρους και αποτελεί καταφανώς επικοινωνιακό τρικ, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γενικευτεί, αφού οι απαιτήσεις για τη συμμετοχή στα «παρελαύνοντα τμήματα» δεν σέβονται διόλου τις ιδιαίτερες δυσκολίες και ανάγκες αυτών των παιδιών.
β) Θηριοδαμαστικός παβλοφισμός: Όλοι/όλες περπατάμε με το ίδιο αφύσικο βήμα, μετά από πολύωρη, μάλιστα, εκγύμναση , που μετατρέπει το σχολείο σε τσίρκο. Για να μπορούμε να «στοιχιζόμαστε» βλέποντας μόνο το κεφάλι του μπροστινού μας και να «ζυγιζόμαστε» ρίχνοντας ματιές στο πλάι στο/στη διπλανό/ή μας και εντέλει να κινούμαστε σαν ρομποτάκια με το ρυθμό που επιβάλλει -παβλοφικά-η σφυρίχτρα ή το «ένα στο αριστερό».
γ) Αγελισμός – ομοιομορφία: συνδέεται με το προηγούμενο όσον αφορά στην κίνηση στο χώρο, αλλά επεκτείνεται και στην ενδυμασία. Την πιο ορατή προσπάθεια υποταγής του ατόμου στη μαζική ομοιομορφία του συνόλου. Τώρα τελευταία, μάλιστα, έχουμε σύνδεση του εθνικοσοσιαλιστικού αυτού κατάλοιπου με το θεσμό της χορηγίας. Συνήθως φροντιστήρια «χορηγούν» μέρος (φουλάρια, γιλέκα, μπερέδες κ.λ.π.) της ενδυμασίας.
δ) Υποβιβασμός του ελεύθερου πολίτη σε υποταγμένο «υπήκοο»: Από ποιο φεουδαρχικό χρονοντούλαπο άραγε βγαίνουν αυτοί οι «επίσημοι» που στέκονται κάθε φορά στην εξέδρα (δεσπότης, στρατηγός, νομάρχης -οι αρχές και εξουσίες του τόπου) επιθεωρώντας με βλοσυρό βλέμμα τους υπηκόους τους, καθώς αυτοί τους «αποδίδουν τιμές» (γιατί άραγε;) στρέφοντας την κεφαλή δεξιά (ενώ ταυτόχρονα κοιτάνε λοξά τη «στοίχισή» τους και ακόμα πιο λοξά τη «ζύγισή» τους);
ε) Κιτς και αισθητική κακογουστιά: Εκτός από τον τρόπο που κινούμαστε και τα ρούχα που φοράμε στην παρέλαση ακούμε και μουσική (δεν υπάρχει τελετουργία χωρίς μουσική υπόκρουση άλλωστε, εκτός από αυτές που απαιτούν πλήρη σιωπή). Και τι μουσική! Στρατιωτικά εμβατήρια (την κακοποίηση, δηλαδή, της όποιας συμφωνικής παράδοσης της Δύσης) που επενδύουν μουσικά κάποια άτεχνα στιχάκια εθνικιστικού κρεσέντου.
στ) Eθνικιστική μονοπολιτισμικότητα: Παρά τα ρητορικά φληναφήματα περί «σεβασμού των πολιτισμικών διαφορών» οι παρελάσεις αποτελούν έναν ακόμη μηχανισμό (τον πιο χοντροκομμένο, ίσως) για την επιβολή είτε της αφομοίωσης είτε της ρατσιστικής απόρριψης και του αποκλεισμού του «διαφορετικού» από την εκπαιδευτική διαδικασία. Οι «καθιερωμένες» πλέον αντιπαραθέσεις γύρω από το ζήτημα των αλλοδαπών σημαιοφόρων το αποδεικνύουν περίτρανα.
Συνοπτικά,
Η ολοκληρωτική νοοτροπία, ο αποκλεισμός και οι διακρίσεις, ο μιλιταρισμός, η ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας και η αφομοίωση δεν έχουν προφανώς καμιά σχέση με την κατάκτηση της ιστορικής γνώσης και την κριτική προσέγγιση της συλλογικής μνήμης από τους/τις μαθητές/τριες.
Αν κάτι πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο είναι αυτό που χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν στους δρόμους με τη λήξη του πολέμου:
“Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός στη γη”
Κι αυτό φυσικά δε μπορεί να γίνει μέσα από την παρέλαση, το αντίθετο μάλιστα.
*Το εποπτικό συμβούλιο των Πειραματικών Δημοτικών Σχολείων του ΠΤΔΕ-ΑΠΘ υποστηρίζει ομόφωνα την απόφαση του συλλόγου διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου του ΠΤΔΕ-ΑΠΘ για τις παρελάσεις, θεωρώντας τις παρελάσεις ως συντηρητικά ιδεολογικά σύμβολα και αναχρονιστικές πρακτικές που αντιτίθενται στην υπόσχεση της Παιδαγωγικής ως επιστήμης της εκπαίδευσης για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο για όλα τα παιδιά, που προετοιμάζει το δημιουργικό, κοινωνικό, ικανό για συνεργασία και ολόπλευρα ολοκληρωμένο άνθρωπο.
Το εποπτικό συμβούλιο
Τάσος Λιάμπας Λέκτορας, Αθανάσιος Αϊδίνης Επίκουρος καθηγητής, Έφη Παπαδημητρίου Λέκτορας