ΜΙΑ  “EΘΙΜΟΤΥΠΙΚΗ”  ΑΠΕΡΓΙΑ ;
Μία νέα χειραφέτηση
Η εξέγερση του Δεκέμβρη διεύρυνε τις συνειδήσεις και έδωσε νόημα σε πρακτικές και σε ιδέες , που μέχρι τότε  αιωρούνταν. Οι μαζικές διαδηλώσεις, οι καταλήψεις σχολείων, σχολών, δημόσιων κτιρίων και οι  συγκρούσεις στο δρόμο έσπασαν τη βιτρίνα της εξουσίας των θεσμών ( κράτους-κοινοβουλίου-συνδικάτων). Έφεραν στην επιφάνεια καταπιεσμένες ιδέες και πρακτικές της νεολαίας και των εκμεταλλευομένων, από τον κοινωνικό βυθό.
Το κράτος και το κεφάλαιο απάντησαν  με  315 διώξεις  (17 σε ανήλικους )  και 67 προφυλακίσεις. Από τους 67 προφυλακισμένους , οι 19 παραπέμπονται  με τον τρομονόμο! Μπράβοι της εργοδοσίας επιτέθηκαν με βιτριόλι στη μετανάστρια συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, επιχειρώντας να συντρίψουν τον αγώνα των προλετάριων ντόπιων και αλλοδαπών.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη έδειξε ότι ένα συσσωρευμένο ανθρώπινο δυναμικό εργατών, ανέργων, μεταναστών, μαθητών ,φοιτητών γεμάτο οργή αποφάσισε να αναμετρηθεί με την εξουσία εκτός των συνηθισμένων , καθιερωμένων ορίων.   Η σύγκρουση αυτή γέννησε  τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στη  ΓΣΕΕ, στην ΕΣΗΕΑ, στα Δημαρχεία, στα Εργατικά Κέντρα , στην “Altec” στη Λυρική σκηνή , αλλά και πολλές λαϊκές συνελεύσεις, που συνεχίζουν απτόητες να συγκεντρώνουν τους ανθρώπους και να σπάνε την απομόνωση των πόλεων. Αυτές οι  νέες μορφές  επικοινωνίας, αλληλεγγύης , οργάνωσης και δράσης  δείχνουν ένα νέο δρόμο : το δρόμο της αυτοοργάνωσης.
Η  αυτοοργάνωση
Η αυτοοργάνωση ιστορικά, είναι η απάντηση στη διαβρωτική κρίση των αστικών και κρατικών θεσμών. Εκφράζει την ανάγκη ριζικής αλλαγής της οργανωτικής δομής των συνδικάτων, των παραγωγικών ενώσεων και της αναπαραγωγής της καθημερινής ζωής. Η οριζόντια σύνδεση, οι ανακλητοί εκπρόσωποι, η άμεση (και όχι κοινοβουλευτική – εξουσιαστική) δημοκρατία και οι συνελεύσεις, είναι μερικά στοιχεία , που αποδεικνύουν ότι  η αυτοοργάνωση αντιστρατεύεται το κράτος και το κεφάλαιο.
Ως εργαζόμενοι, που έχουμε βιώσει τους συνδικαλιστικούς θεσμούς, διαπιστώνουμε ότι η κοινοβουλευτική λογική διαβρώνει τα συνδικάτα διαρκώς περισσότερο. Επί πολλά χρόνια οι άνθρωποι της εργασίας  εναποθέτουν σε κάποιους «ενεργούς συνδικαλιστές» τη λύση των καθημερινών προβλημάτων τους,  αλλά και την οργάνωση της αντίστασης και των αγώνων. Οδηγούνται έτσι στην παθητικοποίηση και  στην ασφυκτική ιδιώτευση.
Από τα πρωτοβάθμια σωματεία μέχρι  τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ η εμπλοκή με τη διοίκηση , οι ανούσιες γραφειοκρατικές διαδικασίες του θεσμοθετημένου συνδικαλισμού και ο ταξικός συμβιβασμός , που βαφτίζεται «διάλογος των κοινωνικών εταίρων», οδηγούν σε όξυνση της κρίσης των θεσμών αυτών και στην αναζήτηση μίας άλλης απάντησης.
Γιατί η ΑΔΕΔΥ κηρυξε απεργία ;
Είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος της καπιταλιστικής επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα , ώστε  ακόμα και οι πιό ενσωματωμένοι γραφειοκράτες πιέζονται να «κάνουν κάτι».
·    Τα αυτονόητα δικαιώματα της περίθαλψης και το εφάπαξ έγιναν  ένας Γολγοθάς.
Κεφάλαιο και κράτος  οδηγούν συνειδητά τη δημόσια υγεία και την κοινωνική ασφάλιση στον
αφανισμό. Ο ΟΠΑΔ και το ΤΠΔΥ βουλιάζουν στα χρέη. Ο ΟΠΑΔ χρωστάει 700 εκατομ. ευρώ
σε νοσοκομεία και 450 εκατoμ. ευρώ σε γιατρούς και φαρμακεία. Το ΤΠΔΥ αδυνατεί να κατα-   βάλει το εφάπαξ  σε  17.000 δικαιούχους τουλάχιστον.
·    Επιδεινώνεται δραματικά η εργασιακή ανασφάλεια και η ανεργία. Το ποσοστό  των ωρομισθίων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών  αυξάνεται σταθερά.  Η υποστήριξη των ασθενέστερων εργασιακά συναδέλφων και η υπεράσπιση του δικαιώματος  ενιαίων εργασιακών σχέσεων γίνεται ένα κορυφαίας σημασίας ζήτημα.
·    Με τις πρόσφατες δικαστικές αγωγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης κράτος και κεφάλαιο επιδιώκουν να καταργήσουν την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης.  Η σύνταξη χαρα-κτηρίζεται …«ετεροχρονισμένη αμοιβή» και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. (Ο νέος εφιάλτης λέγεται «επαγγελματικά ταμεία»). Ταυτόχρονα αμφισβητείται η προστασία της μητρότητας και βάλλονται τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών με το ευτελές πρόσχημα της… «ισότητας ανδρών-γυναικών»
Και τώρα;
Είναι αλήθεια  ότι  η απεργία της 25ης  Φλεβάρη  έχει τα γνωστά χαρακτηριστικά μίας  εθιμοτυπικής , άσφαιρης , ανώδυνης  «απεργίας».
Το πρώτο επίμαχο ζήτημα είναι η θλιβερή  λογική κρατικής συνδιαχείρησης, που αναδεικνύεται από τις συνεντεύξεις και τα Δελτία Τύπου (3/2/09) της ΑΔΕΔΥ. Πρόκειται γιά μία ύπουλη εμπλοκή των  εργαζομένων σε κινητοποιήσεις για την… «αναβάθμιση» της Δημόσιας Διοίκησης.  Οι διεκδικήσεις  πρέπει να αφορούν το μισθό, τη σύνταξη, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και την περίθαλψη. Τα υπόλοιπα είναι προσπάθειες αποπροσανατολισμού που υπονομεύουν σοβαρά την επιτυχία των αγώνων.
Το δεύτερο επίμαχο ζήτημα είναι , οι  απεργίες να οργανώνονται με διαδικασίες βάσης. Αν μένουν υπόθεση μόνο των εκλεγμένων συνδικαλιστών , τότε θα καταλήγουν στις συνηθισμένες διαμαρτυρίες αμφίβολης αξίας. Η παθητικοποίηση , η  ιδιώτευση και η αποστράτευση των εργαζομένων δεν αντιμετωπίζονται  με διαδικασίες κορυφής.
Το τρίτο ζήτημα είναι ,  οι απεργίες να γίνονται με όρους μάχης : Οι άνθρωποι της εργασίας  να σκληρύνουν τη στάση τους απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος.
Η απάντησή μας , λοιπόν ,να είναι :  Δεν χαρίζουμε σε κανένα  το δικαίωμα  να  μιλά και να δρά εξ ονόματός μας. Απεργιακές επιτροπές  εκλεγμένες από Γενικές Συνελεύσεις, που θα προετοιμάζουν την επιτυχία της κάθε  απεργίας και  θα εμποδίζουν  κάποιες σημαντικές  δημόσιες υπηρεσίες να λειτουργήσουν. Κάθε  απεργία πρέπει να έχει  κόστος γιά  το κεφάλαιο και το κράτος.
·    ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ  ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ !
·    ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ !  ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ !
·    ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
·    ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
·    ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΜΗΡΟΙ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ.
ΝΑ ΠΑΥΣΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗ
·    ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ  ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ – ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ  ΟΙ  ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ  ΤΗΣ Κ.ΚΟΥΝΕΒΑ
·    ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
·     ΔΩΡΕΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ , ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.
·    ΜΟΝΙΜΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
·    ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ

«Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση»

για τη δικη των μαθητων του δεκεμβρη στις 9 μαρτη – Πειραιας

τη δευτερα 9 μαρτη δικαζονται οι συμμαθητες μας απο αυτους που ταζουν αδιεξοδα για μας. ανεργια κ κριση για τους γονεις μας.

προσπαθουν να επιβαλουν ΤΑΞΗ-ασφαλεια για ενα κ μοναδικο στοχο. να μας ΦΟΒΙΣΟΥΝ.

μας θελουν τον καθενα μονο του για ναμαστε πιο ευκολοι αντιπαλοι.

η λειτουργια του συστηματος παρεμποδιστηκε. προεκυψαν προβληματα στη βιτρινα της τεχνητης ευδαιμονιας-καταναλωσης-ευταξιας.

βγηκαμε στο δρομο ολοι μαζι με αφορμη τη δολοφονια του 15χρονου συμμαθητη μας. για να πουμε ΩΣ ΕΔΩ. τερμα ο φοβος κ η μοναξια. ολοι μαζι θα σας αναγκασουμε οχι να μας ακουσετε, οχι να σας παρακαλεσουμε,αλλα να μας αφησετε να δημιουργησουμε.

δε ζητησαμε να συμφωνησετε μαζι μας γιατι δε σας ενδιαφερει. γιατι ολα αυτα τα χρονια δημιουργειτε ανταγωνιστικο περιβαλλον για τα κερδη σας. προσπαθητε με την απειλη των διωξεων [δικαστηρια-αστυνομια] να σας αφησουμε να συνεχιζετε ησυχα τη βρωμοδουλεια που δεν ειναι αλλη απο τον πολεμο που εχετε κηρυξει στην κοινωνια-στα ονειρα μας.

κανενας μονος του στα χερια του κρατους που εκτρεφει δολοφονους, οικονομικη κριση, αδιεξοδα.

ολα συνεχιζονται στη μνημη του συμμαθητη μας του Αλεξη.

οργανωνουμε τη διαδηλωση συμπαρασταση στους συμμαθητες μας απο τον πειραια που δικαζονται 9 μαρτη.

συνεδριαζουν τα μαθητικα συμβουλια καθε σχολειου.

οι καθηγητες μας κανουν απεργια τη μερα της δίκης***

συντονιζομαστε μεταξυ μας. γνωριζομαστε πια. μετρηθηκαμε στις μεγαλες ανατρεπτικες διαδηλωσεις του δεκεμβρη.γνωριζουμε κ αυτους που ειναι απεναντι μας. κ ολους αυτους τους συμβουλατορες που εχουν γνωμη για ολα. “τους λογαδες κ τους γραμματικους” που τραγουδαγε ο σιδηροπουλος.

ο δεκεμβρης ηταν μονο σκηνες απο ταινια προσεχως.

ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ

***και για οσους δεν καταλαβαν απο τους καθηγητες μας το τι εγινε το δεκεμβρη κ συνεχιζουν με την απειλη “των απουσιων”. να τους θυμισουμε οτι ποτε ως τωρα κ πουθενα δε μετρηθηκαν συλλογικες απουσιες απο κινητοποιησεις. δεν μπορει ολοκληρα σχολεια να χασουν χρονιά- αληθεια που θα χωρεσουν οι συμμαθητες μας που θα ερθουν απο δημοτικα-γυμνασια!

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=992761

Εργαζόμενοι, μισοαπασχολούμενοι, άνεργοι και αδιόριστοι εκπαιδευτικοί,
μπορούμε να συμβάλουμε στη γέννηση νέων οργάνων του μαζικού κινήματος,
έξω από τα θεσμοθετημένα συνδικαλιστικά.

Συνεχίζουμε με νέο ραντεβού την Τετάρτη 18/2/09 στις 6μμ   στο «Αυτόνομο Στέκι»

( Ζωοδόχου Πηγής και Ισαύρων).

H λεηλασία της κοινωνικής ασφάλισης, η άγρια καταστολή, το μαύρο παρόν
και μέλλον  που το κεφάλαιο και το κράτος επιφυλάσσουν για κάθε εργαζόμενο
και η οικονομική-κοινωνική-πολιτική πραγματικότητα  που στραγγαλίζει
τις ζωές μας, δημιουργούν μέσα στην κοινωνία μία διαρκώς αυξανόμενη
ασφυξία και οργή. Αυτή η οργή μπορεί και πρέπει να μετατρέψει
τις συνηθισμένες απεργίες των γραφειοκρατικοποιημένων συνδικάτων
σε μία αφορμή γιά νέες μορφές οργάνωσης και δράσης.
Το πρώτο επίμαχο ζήτημα, αν μπορούν οι απεργίες να οργανωθούν
με διαδικασίες βάσης. Αν μείνουν υπόθεση μόνο των εκλεγμένων
συνδικαλιστών , τότε θα καταλήξουν σε συνηθισμένες διαμαρτυρίες
αμφίβολης αξίας. Η παθητικοποίηση , η ιδιώτευση και η αποστράτευση
των εργαζομένων δεν αντιμετωπίζονται με διαδικασίες κορυφής.

Αν όμως γίνουν υπόθεση της βάσης των εργαζομένων, τότε  θα συμβάλουν

σημαντικά να αναπτυχθεί το έδαφος της αυτοοργάνωσης

και αυτοχειραφέτησης από την κρατική και γραφειοκρατική κηδεμονία.
Το δεύτερο ζήτημα, αν μπορούν οι απεργίες να γίνονται με όρους μάχης.
Oι άνθρωποι της εργασίας πρέπει να σκληρύνουν τη στάση τους
απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος που λεηλατούν την κοινωνική ασφάλιση
και όλα τα εργασιακά δικαιώματα. Κάθε απεργία πρέπει να έχει κόστος
γιά το κεφάλαιο και το κράτος.
Η απάντησή μας να είναι:
Απεργιακές επιτροπές εκλεγμένες από Γενικές Συνελεύσεις
που θα προετοιμάσουν την επιτυχία κάθε απεργίας και
θα εμποδίσουν κάποιες σημαντικές για το κράτος και το κεφάλαιο
δημόσιες υπηρεσίες να λειτουργήσουν.
Κάθε απεργιακή επιτροπή που εκλέγεται με διαδικασία άμεσης δημοκρατίας
και δεν κηδεμονεύεται από τα θεσμοθετημένα συνδικαλιστικά όργανα
είναι μία πράξη αυτοοργάνωσης.
Ίσως οι συνθήκες σήμερα επιτρέπουν να επιχειρήσουμε τη δημιουργία τέτοιων απεργιακών επιτροπών.

ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Λεηλατούν τα ταμεία

Επί 3 μήνες τώρα οι εργαζόμενοι στο δημόσιο υπόκεινται σε απίστευτη

γραφειοκρατική ταλαιπωρία. Τα αυτονόητα δικαιώματα της περίθαλψης έγιναν

ξαφνικά ένας Γολγοθάς.

Και όμως καθένας από μας, πληρώνει κάθε μήνα για σύνταξη και περίθαλψη

από 366 μέχρι … 650 ευρώ ! Πληρώνει κανονικά και με το νόμο! Μόνο το Ταμείο

Πρόνοιας εισπράττει από τους εργαζόμενους του δημόσιου 25 εκατομμύρια ευρώ

κάθε μήνα.

Ωστόσο ο ΟΠΑΔ και το Ταμείο Πρόνοιας βουλιάζουν στα χρέη. Ο ΟΠΑΔ χρωστάει

700 εκατομ. ευρώ σε νοσοκομεία και 450 εκατoμ. ευρώ σε γιατρούς και φαρμακα.

Γιατί;

Διότι οι διοικήσεις του Ταμείου Πρόνοιας με την καθοδήγηση των κυβερνήσεων

του κεφάλαιου, έπαιξαν τα λεφτά των ασφαλισμένων στο χρηματιστήριο και στα

δομημένα ομόλογα.

Διότι από το 2003 μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις οδηγούν συνειδητά τον ΟΠΑΔ

στη χρεωκοπία. Αυξάνουν συνεχώς τον αριθμό των ασφαλισμένων, εισπράττουν

τις επι πλέον εισφορές, αλλά δεν αυξάνουν την επιχορήγησή του.

Ο ΟΠΑΔ δεν εισπράττει εισφορές. Οι εισφορές των εργαζομένων πηγαίνουν στα

κρατικά ταμεία και ο ΟΠΑΔ επιχορηγείται από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Από το 2003 η ετήσια επιχορήγηση στον ΟΠΑΔ ήταν 925 εκατ, ευρώ. Το 2003

οι ασφαλισμένοι ήταν 1100000. Το 2008 όμως οι αφαλισμένοι έγιναν 1435000.

Αυξήθηκαν δηλαδή κατά 30%. Η επιχορήγηση όμως έμεινε ίδια…!

Οι ανάγκες του ΟΠΑΔ σήμερα αγγίζουν το 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ! Εχει δηλαδή

ετήσιο έλλειμμα 500 εκατομμύρια.

Οι κυβερνήσεις του κεφάλαιου οδηγούν συνειδητά τη δημόσια υγεία στον

αφανισμό. Παρέχουν δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες καπιταλιστές και

λεηλατούν τις στοιχειώδεις καταχτήσεις και τα αυτονόητα δικαιώματα των

ανθρώπων

· ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.

· ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

· ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΡΑ !

Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση