Είναι 2009 και οι νηπιαγωγοί δύο χρόνια μετά τη μεγάλη απεργία δασκάλων – νηπιαγωγών ζητούν ακόμη το αυτονόητο χωρίς καμία συμπαράσταση από τη Δ.Ο.Ε., τα κόμματα και τις παρατάξεις.
-να αναγνωριστεί το νηπιαγωγείο ως σχολείο και η δουλειά τους ως εκπαιδευτικού
-να γίνουν υποχρεωτικά και τα δύο χρόνια του νηπιαγωγείου
-να οριστεί το ωράριο του νηπιαγωγείου όμοιο με του δημοτικού σχολείου (κανονικό-ολοήμερο)
-να οριστεί δε επίσημα ως ωράριο των νηπιαγωγών ό,τι ισχύει στο διδασκαλικό κλάδο (με μείωση ωραρίου αναλογικά με την αύξηση των χρόνων υπηρεσίας)
βλέπε http://nipiagogoi.gr
Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα τους και γενικεύοντας διεκδικούμε:
-14χρονη δωρεάν – “υποχρεωτική” εκπαίδευση για όλα τα παιδιά
-ενιαία αντιμετώπιση όλων των εκπαιδευτικών από Δ.Ο.Ε. , Ο.Λ.Μ.Ε., Υπουργείο Παιδείας , κόμματα και συνδικαλιστικές παρατάξεις (νηπιαγωγών – δασκάλων – καθηγητών, νεοδιοριζόμενων- “παλιών”, μόνιμων – αναπληρωτών – ωρομίσθιων, Π.Δ.Σ. κλπ
-μόνιμη σταθερή δουλειά και δωρεάν κοινωνική ασφάλιση για όλους (“ντόπιους ” και μετανάστες)
αυξήσεις για ζωή και όχι για επιβίωση
Αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το θέμα καθώς
-παντού επιχειρείται διάσπαση των εργαζομένων , προπαγάνδα και καταστολή
-ο θεσμοθετημένος συνδικαλισμός αδιαφορεί (η Δ.Ο.Ε. για τους νηπιαγωγούς όπως και η Ο.Λ.Μ.Ε. για τους ωρομίσθιους)
-οι ωρομίσθιοι και οι νηπιαγωγοί δείχνουν το δρόμο της αυτοοργάνωσης με τα συντονιστικά τους και τις ανοικτές τους συνελεύσεις
-είμαστε όλοι εκπαιδευτικοί
Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση
blogs.espiv.net/ekpaideysi