Συνελεύσεις μάχης στην εκπαίδευση   (πρωτοβάθμια-δευτεροβάθμια )

   Πώς θα οργανώσουμε με επιτυχία τις επόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις;  Ενώ οι εργαζόμενοι και οι συνταξιουχοι του δημοσίου δέχονται άγρια επίθεση στο μισθό  και στη σύνταξη, οι απεργιακές κινητοποιήσεις στο δημόσιο επαναλαμβάνονται με τον ίδιο αδιέξοδο τρόπο. Ενώ ο μισθός μειώνεται σημαντικά, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες καλούν κάθε ημέρα της απεργίας να χάνουμε ένα ακόμα ημερομίσθιο. Μήπως βρισκόμαστε σε μία  κρίσιμη στιγμή;  Μήπως  πρέπει να αλλάξουμε  τον τρόπο που πραγματοποιούμε την απεργια; Μήπως μπορούμε να κλείσουμε τα σχολεία χωρίς  να θυσιάσουμε ημερομίσθια;

Μία σύγκριση

Τι έγινε την Πέμπτη 22/9/11 στην εκπαίδευση και τι έγινε στις αστικές  συγκοινωνίες; Πόσα σχολεία έκλεισαν

λόγω της  απεργίας των  εκπαιδευτικών;  Η  απάντηση είναι απογοητευτική: ελάχιστα! Την ίδια όμως ημέρα η απεργία στις  αστικές συγκοινωνίες νέκρωσε  όλο το λεκανοπέδιο Αττικής! Δεν κινήθηκε ούτε μισό μέσο μεταφοράς.  Αυτό γίνεται κατά κανόνα  τα τελευταία χρόνια. Οταν γίνεται απεργία στην εκπαιδευση, τα  σχολεία  στη μεγάλη πλειοψηφία τους λειτουργούν, ενώ όταν γίνεται απεργία σε κάποιους άλλους κλάδους (εξαρτάται απο τον κλάδο) οι λειτουργίες νεκρώνουν. Γιατί; Ποιό είναι το στοιχείο που κάνει τη διαφορά;

 Την ημέρα της απεργίας

Η απάντηση βρίσκεται στη δράση  την ημέρα  της απεργίας. Στην εκπαίδευση οι εργαζόμενοι την ημερα της  απεργίας,  εγκαταλείπονται στη  μοναξιά τους. Οι συνδικαλιστές  συμπεριφέρονται σαν να πρόκειται για ένα  σύνολο  ανθρώπων όπου ο  καθένας  μόνος  του  απαντάει  αν θα  απεργήσει ή όχι. Οι ΕΛΜΕ και οι δασκαλικοι σύλλογοι στην καλύτερη περίπτωση περιορίζουν τη δράση τους στην ενημέρωση και  ζύμωση  τις  προηγούμενες ημέρες και καλούν σε μία απεργιακή συγκέντρωση στο κέντρο της πόλης.  Οι πιο μαχητικοί και ενεργοί συνδικαλιστές της βάσης μοιράζουν προκηρύξεις, κολλάνε  αφίσσες, αναρτούν πανό, κάνουν ενημερωτικές  εξορμήσεις  στα  σχολεία, αλλά την  ημέρα της απεργίας αφήνουν τους εκπαιδευτικούς μόνους τους να αποφασίσουν αν θα απεργήσουν ή οχι. Συμπεριφέρονται σαν αγκιτάτορες-προπαγανδιστές, οι οποίοι αφού κοπιασαν για να εξηγήσουν τη μεγάλη σημασία που έχει η επιτυχία της απεργίας, περιμένουν τα αποτελέσματα. Μετράνε τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία όπως γίνεται  στις  δημοσκοπήσεις.  Τα ποσοστά όμως συρρικνώνονται διαρκώς και έχουν πια γίνει  μονίμως απογοητευτικά. Καί όμως, συνεχίζουν απτόητοι να επαναλαμβάνουν την ίδια αδιέξοδη δράση.

Αντίσταση-οργάνωση-αλληλεγγύη

Στις αστικές συγκοινωνίες όμως,  την ημέρα της απεργίας οι απεργοί αποκλείουν τις εισόδους  των  αμαξοστάσιων. Στα λιμάνια,  ομάδες περιφρούρησης ναυτεργατών και αλληλέγγυων  αποκλείουν τους καταπέλτες των πλοίων. Στα μεγάλα καταστήματα και σε πολλές ιδιωτικές εταιρίες απεργιακές επιτροπές αποκλείουν τις  εισόδους.

Οι απεργιακές επιτροπές αποτελούνται κυρίως  από  αλληλέγγυους άλλων κλάδων και δευτερευόντως ή ελάχιστα από απεργούς.  Μερικές ημέρες πριν την ημερομηνία της απεργίας το σωματείο της επιχείρησης (πχ. Wind) απευθύνει κάλεσμα αλληλεγγύης για την περιφρούρηση της  απεργίας. Γίνεται μία ανοιχτη συνέλευση μάχης. Οι συμμετέχοντες στη συνέλευση είναι κυρίως αλληλέγγυοι και δευτερευόντως εργαζόμενοι  στην επιχείρηση. Αφού δηλωθούν οι διαθεσιμότητες, καθορίζονται οι απεργιακές επιτροπές που θα αποκλείσουν τις  εισόδους των καταστημάτων της  επιχείρησης την ημέρα της απεργίας. Ομοίως στα λιμάνια, στα πολυκαταστήματα, στις τράπεζες, στις ταχυμεταφορές,  μπροστά στις  εισόδους  των  επιχειρήσεων την ημέρα της απεργίας  παρατάσσονται φοιτητές, ανεργοι, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι σε άλλους  κλάδους και μάλλον ελάχιστοι απεργοί.

Το σύνθημα «αντίσταση-οργάνωση–αλληλεγγύη»  υλοποιείται την ημέρα της απεργίας, μπροστά στις αποκλεισμένες εισόδους των επιχειρήσεων.

Μάχη ή ζύμωση;

   Με τον αποκλεισμό της εισόδου οι επιτροπές απεργών και αλληλέγγυων δείχνουν ότι η απεργία γίνεται με όρους  μάχης και όχι με όρους ζύμωσης.  Δεν  αφήνουν τους  εργαζόμενους  στη  μοναξιά   τους. Δεν εγκαταλείπουν τον  εργαζόμενο  μόνο του να  απαντήσει στην ερώτηση  «Τι θα κάνετε την ημερα της  απεργίας; Θα απεργήσετε;». Δεν αφήνουν την απεργία να μετατραπεί σε…μία αστική σφιγμομέτρηση που απεικονίζει στρεβλά τις διαθέσεις των εργαζομένων.  Το πλαστό δίλημμα, η  ύπουλη  ερώτηση « απεργείτε σήμερα ή  όχι;» δεν τίθεται καν. Γιατί κανένας δεν θα μπεί στην επιχείρηση για να  εργασθεί , άρα κανένας δεν πιέζεται να δηλώσει  «απεργός ή εργαζόμενος» .

Αν  οι επιτροπές περιφρούρησης δεν  αποκλείσουν την  είσοδο  των  επιχειρήσεων την  ημερα της  απεργίας , αν  δεν  εμφανισθούν ως  μία  οργανωμένη και  αποφασισμένη  δύναμη την  κρίσιμη ώρα,  τότε η επιχείρηση  θα  λειτουργήσει  κανονικά. Η συμμετοχή  στην  απεργία  θα  είναι  κατα  κανόνα μηδαμινή.

Συνελεύσεις μάχης για τον οργανωμένο αποκλεισμό της εισόδου των σχολείων

Η πρόταση για το νέο τρόπο διεξαγωγής της απεργίας είναι η εξής :

Πρώτα-πρώτα   οι ΕΛΜΕ και οι δασκαλικοι σύλλογοι κάθε περιοχής απευθύνουν ένα κοινό ανοιχτό κάλεσμα  για να γίνει μία  κοινή  συνέλευση μάχης με στόχο τον οργανωμένο αποκλεισμό των σχολείων την ημερα της  απεργίας.  Το  καλεσμα   απευθύνεται φυσικά στους διορισμένους εκπαιδευτικούς που εργάζονται στα  σχολεία  της  περιοχής. Απευθύνεται όμως επιπλέον, και μάλιστα εντονότερα, σε συνταξιούχους, σε αδιόριστους  εκπαιδευτικούς, σε φοιτητές, σε ανεργους, σε  γονείς  και  στους  εκπαιδευτικούς των κατειλημμένων σχολείων.

Στη συνέλευση μάχης   γίνεται χαρτογράφηση των  σχολείων  της  περιοχής, δηλώνονται οι διαθεσιμότητες, φτιαχνονται πανό για κάθε ένα σχολείο  και οριζονται  οι  επιτροπές  περιφρούρησης που θα  αποκλείσουν την  είσοδο κάθε  σχολείου.  Στις  επιτροπές συμμετέχουν όχι μόνο διοιρισμένοι εκπαιδευτικοί, αλλά και αλληλέγγυοι  αδιόριστοι, φοιτητές άνεργοι.  Μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων που λεηλατουν τις συντάξεις μας, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα  η συμμετοχή συνταξιούχων εκπαιδευτικών στις απεργιακές επιτροπές.

Ταυτόχρονα γίνονται εξορμήσεις στα  σχολεία για  ενημέρωση των  εκπαιδευτικών. Στην  ενημέρωση εξηγούμε  ότι  οι  συνθηκες  άλλαξαν και  ότι  η   απεργια θα  γίνει με  διαφορετικούς όρους ως εξής:

• Κανένας συνάδελφος δε θα δηλώσει την προηγούμενη ημέρα αν θα απεργήσει ή όχι. Στα λυκεια και στα γυμνάσια δεν υπαρχει πρόβλημα με  την ηλικια των παιδιών. Στα δημοτικά  διευκρινίζουμε  στους  γονείς  ότι  πρέπει να προετοιμαστούν για 100% συμμετοχή στην απεργία.
• Ερχόμαστε το πρωι  στο  σχολείο και βλέποντας την είσοδο του σχολειου αποκλεισμένη από την επιτροπή περιφρούρησης στηρίζουμε λεκτικά τον αποκλεισμό, ως απόλυτα δίκαιη πράξη.
• Εξηγούμε στους  γονείς, που μπορεί  να αντιδράσουν, ότι έτσι γίνεται η περιφρούρηση της απεργίας όταν οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσχερή οικονομική κατάσταση ή απειλούνται με απόλυση. Αναφέρουμε ως παραδείγματα την απεργία των ναυτεργατών, των εμποροϋπαλλήλων, της Wind, τον αποκλεισμό της χωματερης, των αμαξοστάσιων κλπ.
• Αποφεύγουμε όμως επιμελώς να δηλώσουμε  απεργοί και δεν  αφήνουμε  κανένα  περιθώριο στη διεύθυνση να κάνει περικοπή μισθού. Εξηγούμε ότι δεν είμαστε απεργοί γιατί ήλθαμε  στο  σχολειο, ενώ είναι σε ολους γνωστό οτι οι  απεργοι δεν έρχονται. Αφού όμως η  είσοδος  εχει  αποκλεισθεί από την απεργιακή επιτροπή δεν μπορούμε ούτε να  έλθουμε  σε  αντίθεση  με   μία  τόσο δίκαιη πράξη ούτε φυσικά να  διαπληκτισθούμε με  τους  συνάδελφους της απεργιακής επιτροπής  για να κάνουμε μάθημα.
• Μετά από 1-2 ώρες παραμονής στην είσοδο του σχολειου οργανώνουμε  μαζί με την απεργιακή επιτροπη,  καλώντας και τους μαθητές μας και  τους  γονείς,  πορεία στις  γειτονιές της  περιοχής  μας και καταληγουμε, αν μπορούμε στο κέντρο της πόλης.
• Την επόμενη ημέρα δε μετράμε ποσοστά της απεργίας. Η απεργία δεν είναι σφιγμομέτρηση. Ειναι μάχη.

Οι νέες συνθήκες που δημιουργούνται από την οικονομική κρίση επιβάλλουν νέους τρόπους οργάνωσης και πάλης. Αφού το κράτος και το κεφάλαιο σκληραίνουν τη σταση τους  και λεηλατούν ασύδωτοι το μισθό μας και τα εργασιακά μας δικαιώματα, είναι αναγκαίο να σκληρύνουμε και μεις τη δική μας στάση.  Για να μην επικρατήσει η ψυχολογία της παραίτησης και της  ηττοπάθειας, για να αναχαιτισθεί η διαρκής  πτωτική πορεία του απεργιακού κινήματος  απαιτείται ίσως σήμερα ισχυρότερη βούληση από κάθε άλλη περίοδο. Είναι αναγκαιο να σταματήσουμε  πια τη  ρουτινιέρικη αδιέξοδη πρακτική μας.

• Οργανώνουμε συνελεύσεις μαχης κοινές πρωτοβάθμιας-δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
• Φτιαχνουμε απεργιακές επιτροπές αλληλεγγυων και διορισμένων εκπαιδευτικών
• Οι απεργιακές επιτροπές κλείνουν τις εισόδους των σχολείων την ημερα της απεργίας
• Στηρίζουμε τις απεργιακες επιτροπές που κάνουν τον αποκλεισμό  των σχολείων
•  Συμμετέχουμε σε τοπικές συνοικιακές  και κεντρικές πορείες-διαδηλώσεις
• Δε δηλώνουμε «απεργοί» – Δεν αφήνουμε περιθώριο σε  κανένα να  περικόψει  το μισθό μας. Δε μετράμε ποσοστά της απεργίας                                                                                                                    

   Συνέλευση για τη  διάδοση και υλοποιηση της πρότασης: Παρασκευή 14/10/11 ωρα 7μμ στα γραφεία της ΟΛΜΕ  ( Ερμού και Κορνάρου )

Πρωτοβουλία για συνελεύσεις μάχης στην εκπαιδευση                    ekpaideysi.espivblogs.net