Κράτος
Να μας στα πέριορα τ’ αλαργινά του κόσμου
στους έρημους κι απάτητους Σκυθικούς δρόμους.
Τώρα δουλειά σου, ω Ήφαιστε, όσα ο πατέρας
πρόσταξε, να γνοιαστείς, και τον άνομο τούτο
στα βράχια στους ψηλούς γκρεμούς να πεδικλώσεις
μ’ αλύσων ασύντριφτα δεσμά ατσαλένια,
γιατί έκλεψε της πάντεχνης φωτιάς τη φλόγα,
-τ’ άνθος σου εσένα- και το χάρισε τ’ ανθρώπου.
Τέτοιο κρίμα χρωστάει λοιπόν να μας πλερώσει,
για να μάθει του Δία την εξουσία να στρέγει
και τους φιλάνθρωπους τους τρόπους του ν’ αφήσει.
Ήφαιστος
Κράτος και Βία, για σας η προσταγή του Δία
τέλειωσε και πια τίποτα δε στέκει ‘μπόδιο·
μα εμέ, δε μου βαστά η ψυχή θεό συγγενή μου
στ’ άγριο τούτο ποροφάραγγο να δέσω.
Όμως να σφίξω την καρδιά μου ανάγκη πάσα,
γιατί βαρύ ‘ναι ν’ αψηφώ του Δία το λόγο…
[Από την τραγωδία « Προμηθέας Δεσμώτης», του Αισχύλου, μετάφραση Γ. Γρυπάρη, εκδόσεις ΕΣΤΙΑ]
Από την εποχή του Αισχύλου, η Βία και το Κράτος καταγράφονται ως τα όργανα της εξουσίας που αποφασίζουν τη φυλάκιση, την απομόνωση, τη λοιδορία, τα βασανιστήρια, το χαμό όσων αγωνίζονται να δώσουν τη «φωτιά» στους ανθρώπους. Η φωτιά που διαχρονικά είναι το σύμβολο της ισότητας και δικαιοσύνης απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία που με τη Βία και το Κράτος συντηρείται και αναπαράγεται κάθε αδικία.
Βασανιστήρια, εξαφανίσεις, οργανωμένη συκοφαντία, εξορία, αποδιοπόμπευση, δολοφονίες, απαγωγές, φυλακίσεις, εκκαθαρίσεις, γενοκτονίες, πολέμους, ιδιώνυμα, μυστικούς μηχανισμούς καθώς και άλλα έχει στη φαρέτρα της, η κάθε εξουσία, απέναντι σε κάθε αγώνα που διεκδικεί δικαιώματα προς την ελευθερία και τη μοιρασιά του κοινωνικού πλούτου.
Γιατί να είναι έντιμη σήμερα που συκοφαντεί, συλλαμβάνει, λοιδορεί με τη βοήθεια των ΜΜΕ, φυλακίζει, στοχοποιεί αγωνιστές, χωρίς στοιχεία μόνο με τις κατασκευασμένες ενδείξεις και την αναρχική αντίληψη για τον αγώνα;
Κι αφού δολοφόνησαν ένα νέο άνθρωπο, τον αναρχικό Λ. Φούντα πισώπλατα, κι αφού κανένας δημόσιος κατήγορος δεν άσκησε δίωξη, ούτε καν κανείς απ’ το περιβάλλον του δεν έκανε αγωγή για εκ προμελέτης φόνο, σήμερα συλλαμβάνουν 6 αναρχικούς ως τρομοκράτες, με στοιχεία που θα μπορούσαν να υπάρχουν σε οποιοδήποτε σπίτι, ενώ ετοιμάζονται να συλλάβουν κι άλλους. Με συνεργό τα ΜΜΕ, οι εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους εφάρμοσαν στο έπακρο τη ναζιστική αρχή της προπαγάνδας που υποτιμά απόλυτα τον απλό άνθρωπο κατά τη διάδοση του οργανωμένου ψέματος. Όπως γράφτηκε από τον ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ: «…Η μάζα δε θα θυμηθεί παρά τότε μόνο όταν της επαναλάβουν χίλιες φορές ορισμένες απλές έννοιες … Εάν ψεύδεστε, πρέπει τα ψεύδη σας να είναι πελώρια … Κι απ’ το πιο μεγάλο απ’ τα ψέματα, πάντοτε γίνεται πιστευτό ένα μέρος του.»
Οι δασκαλεμένοι από την αστυνομία δημοσιογράφοι, από την εποχή των μεγάλων εξαρθρώσεων του 2ΟΟ2, όμως, βρήκαν το μάστορά τους: Ένα άνευ προηγουμένου από τη μεταπολίτευση και μετά, θαρραλέο κίνημα διαμαρτυρίας, κίνημα αντιεξουσιαστικό που είναι διαρκώς παρόν δείχνοντας και αποκαλύπτοντας όλα τα στοιχεία της νέας μεγάλης σκευωρίας. Όσο μικρό κι αν είναι απέναντι στα όρνια και στα σκυλιά του πολιτικού συστήματος, αυτό το κίνημα είναι η πραγματική και η μοναδική αντιπολίτευση στην ελληνική κοινωνία.
Η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης επιβάλλει τη δημιουργία εχθρού: αυτού που θα εγκαινιάσει τη συνέχεια, όταν εχθρός θα είναι το σύνολο της κοινωνίας που θα απαιτήσει το ‘’νόμιμο αυτονόητο’’ μέχρι και το ‘’παράνομο αδύνατο’’, στην κατάσταση που όσο πάει γίνεται και πιο αδιανόητη. Οι δέσμες μέτρων που θα επακολουθήσουν με τις συνταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ για να μπαλώσουν τα ρήγματα του ‘’πλοίου’’ που βυθίζεται, ο «Καλλικράτης», ως το Μακρύ χέρι του Κράτους που θα οργανώσει την κοινωνία του ελέγχου, της οικονομικής αφαίμαξης και της καταστολής, είναι οι βασικές αιτίες για την προληπτική καταστολή που εφαρμόζεται.
Δεν είναι η πρώτη μεταπολιτευτική σκευωρία που θα καταρρεύσει ακόμα και στο επίπεδο των επίσημων θεσμών. Σε κάθε κοινωνικοπολιτική συγκυρία το κράτος με την ταξική επιλογή της οικονομικής αφαίμαξης και της περιστολής των δικαιωμάτων, αγωνιστές, με κάθε αφορμή ήταν αυτοί που πλήρωναν με τη ζωή τους, την υγεία τους ή την ελευθερία τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αντιεξουσιαστικός χώρος δέχεται τέτοια επίθεση και δεν θα είναι η τελευταία φορά που θα συμβεί.
Η νέα αυτή μεγάλη σκευωρία αποτελεί ένα σημείο μόνο του ατέρμονου πολέμου ‘’κατά της τρομοκρατίας’’ των διαπλανητικών αφεντικών στο πλαίσιο μιας διαρκούς και διεθνούς αναδιάρθρωσης της οικονομίας της αγοράς και σε μια εποχή που οι ταξικοί αγώνες ολοένα και περισσότερο οξύνονται.
Οφείλουμε ακόμα και ως άνθρωποι να αντισταθούμε σ’ αυτούς που όχι μόνο παίζουν τις ζωές μας κορώνα/γράμματα στα χρηματιστήριά τους αλλά επιδιώκουν να αφαιρέσουν από την κοινωνία τις θεμελιακές αξίες, αυτές που την κάνουν να λέγεται κοινωνία: την αλληλεγγύη και την αντίσταση. Να αγωνιστούμε για να καταρριφθεί αυτή και οι επόμενες σκευωρίες που θα επακολουθήσουν.
Προμηθέας
«…Νέοι, με χθεσινή εξουσία και θαρρείτε
πως πύργους έχετ’ άπαρτους· μα εγώ δεν είδα
δυο βασιλιάδες απ’ αυτούς να γκρεμνιστούνε;
και τρίτο αυτόν θα δω, που βασιλεύει τώρα,
πολύ γρήγορα και άτιμα…»
