Το περσινό στοίχημα, όπου όλος ο κόσμος της εκπαίδευσης ήταν στους δρόμους, έμεινε για μας μετέωρο. Και το φετινό για ουσιαστικές διεκδικήσεις με βάση τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας είναι μπροστά μας και δεν πρέπει να μείνει και πάλι στη μέση.

Η οικονομική κρίση και οι συνέπειές της στη ζωή μας μας γεμίζουν αγωνία αλλά και αγανάκτηση, γιατί ο πλούτος που οι εργαζόμενοι παρήγαγαν με τη δουλειά τους γινόταν όλα αυτά τα χρόνια κέρδη για τους εργοδότες, τα αφεντικά και τα χρηματιστήρια, γιατί οι ανάγκες μας γίνονταν καύσιμη ύλη για τις ελεύθερες αγορές, γιατί ενώ οι αγρότες πουλούν με εξευτελιστικές τιμές οι καταναλωτές αγοράζουν με υψηλότατες τιμές Και ακόμη περισσότερο γιατί η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, η ΕΕ και, εργοδότες και οι τράπεζες, με τα «προγράμματα σωτηρίας», τα 28 δις στους τραπεζίτες, το νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας της ΕΕ, τις προτάσεις της ΕΕ και του Μίχαλου για 4ήμερη απασχόληση με μείωση των αποδοχών, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κρίση φορτώνοντάς την στις πλάτες των μισθωτών  με απολύσεις, ανεργία, σκληρή λιτότητα, φορολεηλασία, ιδιωτικοποιήσεις, κοινωνικές περικοπές, ελαστική εργασία, άγρια καταστολή.

Σημαντικό πρόβλημα για το χώρο μας είναι και η ελαστική εργασία (ωρομίσθιοι, αναπληρωτές), που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, όπως και στους υπόλοιπους εργαζόμενους,  με ανυπολόγιστες συνέπειες για την εργατική οικογένεια και τη ζωή μας.

Ιδιαίτερα οδυνηρές είναι οι συνέπειες για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, καθώς η κρίση συναντάει την αντιασφαλιστική  πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων (νόμοι Σιούφα και Πετραλιά από τη ΝΔ, Ρέππα από το ΠΑΣΟΚ κ.λπ.).

Φτάσαμε έτσι σήμερα, το Ταμείο Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων να καθυστερεί έως και τρία χρόνια το εφάπαξ (κάθε χρόνο γίνονται 1.200 αιτήσεις και εγκρίνονται 400-500), διότι δήθεν δεν φτάνουν τα αποθεματικά του για να το αποδώσει, να υπάρχουν  80 συνάδελφοί μας που πέθαναν πριν προλάβουν να το πάρουν.

Κι όμως, τόσα χρόνια εμείς από το υστέρημά μας πληρώναμε τις ασφαλιστικές μας εισφορές με την προσδοκία μιας καλύτερης ζωής έστω και μετά τη σύνταξή μας. Αυτές όμως γίνονται βορά στον τζόγο του Χρηματιστηρίου, στα δομημένα ομόλογα ή στα υπερκέρδη της κάθε Εθνικής Τράπεζας. Όπως ακριβώς και οι εισφορές των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα καταληστεύτηκαν από το κράτος, τις τράπεζες και τους εργοδότες (60 τρις ευρώ χάθηκαν, όταν πριν από λίγους μήνες η περιουσία των ταμείων ήταν 31 τρις.). Και αυτά τα 31 τρις όμως μόνο τους τελευταίους μήνες μειώθηκαν λόγω της κρίσης και του ότι ήταν στο χρηματιστήριο κατά 25%.

Κι όχι μόνο αυτό. Ο νόμος Ρέππα που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει η ΝΔ αυξάνει τις κρατήσεις μας, τα όρια συνταξιοδότησης και μειώνει τη σύνταξη (καθώς δεν υπολογίζονται τα δώρα και η άδεια). Και αυτός ο νόμος, χέρι χέρι με το νόμο της Πετραλιά, με τις συγχωνεύσεις ταμείων,  αντί να εξισώσουν τις ασφαλιστικές παροχές όλων των εργαζομένων προς τα πάνω (μεγαλύτερες συντάξεις, καλύτερο εφάπαξ, μείωση ορίων συνταξιοδότησης κ.λπ.), μοίρασαν τις ζημιές που δημιούργησαν αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τόσα χρόνια τη δουλειά μας.

Φτάσαμε ακόμα στο σημείο ο ΟΠΑΔ να χρωστάει παντού (σε νοσοκομεία, γιατρούς, φαρμακοποιούς) και παρά τις συνεχείς δεσμεύσεις της (η τελευταία είναι για 31/3) η κυβέρνηση να μην καλύπτει ως οφείλει τα χρέη αυτά. Έτσι, όλο και περισσότεροι συνάδελφοι αναγκάζονται να πληρώσουν μόνοι τους για φάρμακα, γιατρούς, εξετάσεις, νοσηλεία, για να πάρουν τα χρήματα που τους αναλογούν «κάποτε» από τον ΟΠΑΔ. Έτσι, η  υγεία από δωρεάν κοινωνικό αγαθό γίνεται όλο και περισσότερο εμπόρευμα για όσους μπορούν να το απολαύσουν και πολυτέλεια για την πλειοψηφία των εργαζομένων.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΗΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΣ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Τελευταία ξανάνοιξε το ζήτημα μια νέας «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» και καλούμαστε από την κυβέρνηση σε ένα διάλογο χωρίς προαπαιτούμενα. Μα τα προαπαιτούμενα υπάρχουν ήδη. Οι δαπάνες για την παιδεία μειώνονται αντί να αυξάνονται. Το δημόσιο σχολείο –ιδεολογικός και οικονομικός μηχανισμός της άρχουσας τάξης- αναβαθμίζει το ρόλο του στον ταξικό καταμερισμό της εργασίας (βλέπε ΕΠΑΛ), οξύνει τους ταξικούς φραγμούς, συμβάλλει στην πνευματική και πολιτιστική λοβοτομή την νεολαίας, προετοιμάζει νέους ελαστικά εργαζόμενους και ανθρώπους μη κριτικά σκεπτόμενους. Δεν υπάρχει, λοιπόν, tabula rasa.

Ο διάλογος που καλούμαστε να συμμετάσχουμε και τον οποίο πρέπει αποφασιστικά να αρνηθούμε μόνο στόχο έχει να ενισχύσει κοινωνικά την πολιτική και οικονομική εξουσία, τις κυβερνήσεις της και την ΕΕ, να τους δώσει άλλοθι νομιμοποίησης. Καμιά σχέση δεν έχει με τους δικούς μας αγώνες για ένα άλλο σχολείο, που θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας και της κοινωνίας, για ουσιαστική γνώση που θα απελευθερώνει τον άνθρωπο, μακριά από τις ανάγκες της ελεύθερης αγοράς, του κέρδους και της μισθωτής σκλαβιάς.

Κι όλα αυτά ενώ δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη στυγερή δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου –που ξεσήκωσε τους μαθητές και τη νεολαία για ένα σχεδόν μήνα- και τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στην εργάτρια συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα. Κανένα από τα παραπάνω περιστατικά δεν οφείλονται στην κακή στιγμή, τον υπερβάλλοντα ζήλο ενός αστυνομικού ή ενός εργοδότη. Πίσω τους βρίσκεται ένα όργιο καταστολής, αυταρχισμού, ηλεκτρονικού φακελώματος, τρομονόμων και άμεσης τρομοκρατίας σε όσους σηκώνουν κεφάλι για να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους για μια καλύτερη ζωή, σε μια στιγμή που το σύστημα, η κυβέρνηση θέλουν να συντρίψουν κάθε δικαίωμα.

Στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ασκήθηκαν 315 διώξεις, από τις οποίες οι μισές σε μετανάστες και οι 17 σε ανήλικου. Με κατασκευασμένες κατηγορίες και 67 προφυλακίσεις από τις οποίες 19 με τον τρομονόμο. Από την άλλη, εργολάβοι και λεγόμενες δημόσιες υπηρεσίες συμπράττουν στο δουλεμπόριο καθαριστριών-ών, συνέπεια του οποίου είναι η δολοφονική μαφιόζικη επίθεση στην Κ .Κούνεβα.

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΧΗ

Αυτή την περίοδο έρχεται η ΑΔΕΔΥ να κηρύξει στις 25/2 άλλη μια από τις γνωστές εθιμοτυπικές 24ωρες απεργίες. Μια απεργία που δεν έχει χτες (πού ήταν η ΑΔΕΔΥ στις κινητοποιήσεις των φοιτητών ή των μαθητών, των υγειονομικών ή των ΟΤΑ;), που δεν θα έχει απ’ αυτούς αύριο (τι προτείνουν ως επόμενο βήμα;), που γίνεται από τα πάνω (πού είναι οι συνελεύσεις, ο ρόλος των εργαζομένων;) και που δεν συγκρούεται ουσιαστικά  με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, του κεφαλαίου. Αλλά γίνεται για να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για να μην αγωνιστούμε γι’ αυτά που μας ανήκουν.

Συνάδελφοι,- ισσες

Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε την απεργία πραγματικό αγώνα, αγώνα μαχητικό, με αύριο και αποτελέσματα. Να γίνουν τώρα συνελεύσεις παντού. Να φτιαχτούν επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο. Να επιβάλλουμε μαχητικές μορφές πάλης που να ανταποκρίνονται στην οξύτητα των προβλημάτων μας, να συντονιστούμε με άλλους κλάδους (π.χ. υγειονομικοί), να εξασφαλίσουμε την κλιμάκωση. Κοινώς, να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και να μην την εκχωρήσουμε στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Από αυτή δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα.

Απαιτούμε εδώ και τώρα

– Το Ταμείο Πρόνοιας (ΤΠΔΥ) να αποδίδει άμεσα, τη στιγμή της συνταξιοδότησης, το εφάπαξ, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση. Να μας επιστρέψουν τα χρήματα που μας έκλεψαν τόσα χρόνια ή χάθηκαν με ευθύνη κυβέρνησης και τραπεζών στο χρηματιστήριο. Έξω τα ταμεία από το χρηματιστήριο. Καμιά αύξηση εισφορών – αύξηση των συντάξεων.

– Πλήρης υγειονομική-φαρμακευτική περίθαλψη από τον ΟΠΑΔ. Να απαιτήσουμε ταυτόχρονα πραγματική δημόσια υγεία, που δεν θα στηρίζεται στους ιδιώτες μικρούς ή μεγάλους.

– Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά κ.λπ.).

– Αυξήσεις για ζωή και όχι για επιβίωση. Κανένας καθαρός βασικός μισθός κάτω από τα 1.400 ευρώ. Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.

– Καμιά απόλυση – μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση της ωρομισθίας και της αναπλήρωσης. Κατάργηση της ημιαπασχόλησης και κάθε μορφής ελαστικής εργασίας και των δουλεμπορικών εταιριών. Κατάργηση του νόμου για τα ΣΔΙΤ και κάθε εφαρμογής του στην εκπαίδευση.

– Άμεσος διπλασιασμός των δαπανών για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών, αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και των χρηματιστηριακών πράξεων. Ούτε ευρώ στις τράπεζες – και τα 28 δις στους εργαζόμενους.

– Μείωση της φορολογίας των μισθωτών – μείωση τιμών και κατάργηση ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης.

– Ενιαίο 12χρονο βασικό δημόσιο και δωρεάν σχολείο, για όλους, χωρίς εξεταστικά φίλτρα και ταξικούς φραγμούς, ως μορφή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών.

-Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και για  όλους, κατοχύρωση επαγγελματικού δικαιώματος μόνο με το πτυχίο .

– Κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων (Αρσένη, Γιαννάκου κ.λπ.). Όχι στην οδηγία της ΕΕ για την αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων.

– Δωρεάν επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση και κατάρτιση για όλους μετά το ενιαίο βασικό σχολείο, ενταγμένη στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργηση των ιδιωτικών OEEK-IEK-KEK Άνοιγμα νέων ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ και όχι στο κλείσιμο τους. Μόνιμη σταθερή δουλειά στους εκπαιδευτικούς των τεχνικών ειδικοτήτων .

-Να πληρώσουν οι ένοχοι και οι ηθικοί αυτουργοί της απόπειρας δολοφονίας της Κ.Κούνεβα .

-Να πάψει τώρα κάθε δίωξη απέναντι σε μαθητές αλλά και κάθε εργαζόμενο και άνεργο για την εξέγερση του Δεκέμβρη.

ΤΑΞΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΒΑΣΗΣ

Σκάλα Λακωνίας 16-02-09