Κάθε παρόν είναι μία κριτική του παρελθόντος. Η πράξη των  ανθρώπων μεταβάλλει τη συνείδησή τους και τους οδηγεί  σε διαρκώς νέες μορφές οργάνωσης και πάλης. Οι μεταβολές αυτές όμως δεν γίνονται με ήρεμο και γραμμικό τρόπο. Γεννιούνται κυρίως όταν  η  είσοδος των καταπιεσμένων στην αρένα των ταξικών συγκρούσεων παίρνει διαστάσεις εξέγερσης.
Κάθε εξέγερση  είναι μία κορυφαία στιγμή στην ιστορίας της ταξικής πάλης. Δεν παρουσιάζεται όμως , μέσα στην κοινωνία απλά και μόνο  επειδή υπάρχει φτώχεια, ανεργία, εξοντωτικό σχολείο , λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων από το κεφάλαιο και εκτεταμένη διαφθορά των αξιωματούχων. Αυτά τα γνωρίζουν και τα βιώνουν καθημερινά όλοι. Είναι όρος αναγκαίος αλλά όχι ικανός για να ξεκινήσει μία εξέγερση.
Η εξέγερση παρουσιάζεται μέσα στην κοινωνία , όταν ένα συσσωρευμένο  ανθρώπινο δυναμικό αποφασίζει να  αναμετρηθεί με την εξουσία  εκτός των καθιερωμένων ορίων. Όταν εργάτες, άνεργοι, μαθητές, φοιτητές , μετανάστες αποφασίζουν να κηρύξουν τον πόλεμο στους διαχειριστές  της εξουσίας , στο κεφάλαιο και τους λακέδες του.
Ο πόλεμος αυτός όμως , γεννάει νέα δυναμική, φαντασία  και πολλαπλή δράση παντού. Σπάει τη βιτρίνα της εξουσίας και απελευθερώνει τους ανθρώπους από τις καθιερωμένες συνήθειες τους και τα όρια. Γεννάει νέες μορφές  οργάνωσης και δράσης  που προσπερνούν τις υπάρχουσες θεσμοθετημένες συνδικαλιστικές δομές. Οι πρόσφατες καταλήψεις στη ΓΣΕΕ, την ΕΣΗΕΑ, τα Δημαρχεία και τα Εργατικά Κέντρα δείχνουν ένα νέο δρόμο : το δρόμο της αυτοοργάνωσης των εργαζομένων.
Ιδιαίτερα στο δημόσιο,  όπου ο θεσμοθετημένος συνδικαλισμός εμπλέκεται  με τη διοίκηση , η αυτοοργάνωση των εργαζομένων γίνεται διαρκώς περισσότερο επιτακτικό ζήτημα. Από τα πρωτοβάθμια σωματεία μέχρι την ΑΔΕΔΥ η εμπλοκή  με τις διοικήσεις υπονομεύει την ανασυγκρότηση και μαζικοποίηση των συνδικάτων.
Επί πλέον η κοινοβουλευτική λογική διαβρώνει όλο και πιο πολύ τα συνδικάτα . Οι εργαζόμενοι  εναποθέτουν σε κάποιους «ενεργούς συνδικαλιστές » την οργάνωση της αντίστασης και των αγώνων. Οδηγούνται έτσι στην παθητικοποίηση και  στην ασφυκτική ιδιώτευση.
Βέβαια η απογοήτευση και η αποστράτευση  των εργαζομένων ενισχύονται σημαντικά  και από τα πολλαπλά αμαρτήματα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατικής ηγεσίας.
·    Στη γενική 24ωρη πανεργατική απεργία της 10ης Δεκέμβρη , τέσσερις μόλις ημέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι γραφεικράτες συνδικαλιστές   ματαίωσαν την προγραμματισμένη πορεία στο κέντρο της Αθήνας  (από το Μουσείο στη Βουλή) και περιορίστηκαν σε μία φαιδρή παράσταση στο Σύνταγμα. Έδωσαν έτσι ένα ύπουλο χτύπημα στο μεγαλειώδες κίνημα του Δεκέμβρη. Αποδείχτηκαν  στυλοβάτες    της κυβέρνησης
·    Οι ίδιοι αυτοί  γραφειοκράτες είναι απόλυτα υπεύθυνοι για το δουλεμπόριο καθαριστριών στις δημόσιες υπηρεσίες. Ολα αυτά τα χρόνια συναίνεσαν στις Συμπράξεις του Δημόσιου με τους εργολάβους. Η δολοφονική μαφιόζικη επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα   Κούνεβα έφερε στο φως τη σκοτεινή πλευρά της άγριας εκμετάλλευσης  των εργατριών από τους εργολάβους .  Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες γνώριζαν πολύ καλά , αλλά σιωπούσαν. Είναι συνένοχες
·    Βασισμένες στους νόμους Σιούφα και Ρέππα, επί 15 σχεδόν  χρόνια  οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων  έπαιξαν τα χρήματα των ασφαλισμένων   στο χρηματιστήριο και στα περίφημα δομημένα ομόλογα. Όλες όμως αυτές οι επώδυνες για τους ασφαλισμένους αποφάσεις φέρουν και την υπογραφή συνδικαλιστικών ηγεσιών. Η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων έγινε  με τη σιωπηλή συνενοχή των γραφειοκρατών συνδικαλιστών.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση έχει γεννηθεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Πρώτα-πρώτα κάθε κίνημα καταλήψεων συνοδεύεται κατά κανόνα από νέα όργανα αυτοοργάνωσης. Δεύτερον σε στιγμές ανόδου του κινήματος ,όπως οι απεργίες διαρκείας γεννιούνται απεργιακές επιτροπές που δεν ελέγχονται από τα εκλεγμένα συδικαλιστικά όργανα. Τριτον, πολλές κινητοποιήσεις, όπως οι διαδηλώσεις το 1998-99, ενάντια στο Νόμο Αρσένη οργανώθηκαν από επιτροπές αγώνα , έξω από τα επίσημα εκλεγμένα συνδικαλιστικά όργανα.
Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη  αισθανόμαστε έντονα την ανάγκη να ενώσουμε τις φωνες ,τις ψυχές τις πράξεις μας για να δημιουργήσουμε νέες μορφές οργάνωσης .  Εργαζόμενοι,μισοαπασχολούμενοι ,άνεργοι και αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, αλλά ακόμα και φοιτητές  μπορούμε να συμβάλουμε  με την ενεργό συμμετοχή μας στη δημιουργία ενός νέου οργάνου  του μαζικού κινήματος , έξω από τα θεσμοθετημένα συνδικαλιστικά.  Μπορούμε  να δημιουργήσουμε μία «Ανοιχτή Συνέλευση Βάσης στην εκπαίδευση»  που θα διαδόσει πλατιά την ανάγκη της αυτοοργάνωσης στην εκπαίδευση και θα  διατηρεί  με λόγια και έργα αναμμένη τη φλόγα της εξέγερσης μέχρι την επόμενη πυροδότηση!
·    Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές. Λευτεριά σε όλους τους συλληφθέντες της Δεκεμβριανής εξέγερσης. Να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες και να σταματήσει κάθε δίωξη. Να καταργηθεί η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που ποινικοποιεί τους μαθητικούς αγώνες
·    Να σβηστούν όλες οι απουσίες που έκαναν οι μαθητές τις ημέρες των διαδηλώσεων και των αποχών. Να μειωθεί σημαντικά η εξεταστέα ύλη των πανελληνίων εξετάσεων.
·    Εξω οι εργολάβοι από το δημόσιο. Έξω η ΟΙΚΟΜΕΤ από τον ΗΣΑΠ.  Καμία σύμπραξη δημόσιου ιδιωτικού τομέα. Να τσακίσουμε την εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους εργασίας. Να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους δολοφόνους της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
·    Αμεση κρατική επιχορήγηση για να καλυφθούν τα ελλείματα των ασφαλιστικών ταμείων. Αμεση κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό όλων των αναγκών του ΟΠΑΔ για την πλήρη φαρμακευτική και ιατρική περίθαλψη.
·      Η  αυτοοργάνωση των εργατών θα γίνει ο τάφος των καπιταλιστών και των λακέδων τους
«Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση»