Γαλλία: ριζοσπαστικοποίηση των εργασιακών αγώνων

Στη Γαλλία, μετά τις καταλήψεις και το “bossnaping”, οι αγώνες εργαζόμενων κλιμακώνονται με νέες μορφές αντίστασης: Απειλή καταστροφής της παραγωγής (stocks), απειλή  χημικής μόλυνσης, απειλή εκτίναξης εργασιακών χώρων με φιάλες αερίου (τρία εργοστάσια την τελευταία εβδομάδα)…Mediaτικό τρικ για να γνωστοποιήσουν τα αιτήματα τους και να ασκήσουν τη μέγιστη πίεση, ή γέννηση ενός νέου κινήματος με νέα, πιο ριζοσπαστικά εργαλεία για τους εργασιακούς αγώνες?

Ο Sarkosy (με αφορμή το Νόμο του για την απαγόρευση γενικής απεργίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς) δήλωνε τον προηγούμενο Ιούλιο ότι «πλέον, στη Γαλλία, όταν γίνεται μια απεργία, κανείς δεν το παίρνει χαμπάρι». Λίγους μήνες αργότερα,  τον Απρίλιο 2009, σε μια συνέντευξη για την οικονομική κρίση και τις γενικευμένες απολύσεις αλλά και το “bossnaping”, ο πρώην Πρωθυπουργός Dominique de Villepin είχε μιλήσει για «επαναστατικό κίνδυνο».

Τα επίσημα στοιχεία επιβεβαιώνουν μια ριζοσπαστικοποίηση των απεργιών, που δεν αφορά τόσο τον αριθμό τους, όσο την αύξηση της διάρκειας τους και του ποσοστού συμμετοχής των εργαζομένων σε αυτές, καθώς και στις νέες μορφές πίεσης.

Παράλληλα, ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η παρουσία αντιπροσώπων του προσωπικού, και ειδικά των συνδικαλιστικών εκπροσώπων στους εργασιακούς χώρους έχει καταλυτικό ρόλο στην συλλογική κινητοποίηση των εργαζομένων. Σύμφωνα με τα στοιχεία των Εταιρικών Διευθύνσεων, μόνο15% των επιχειρήσεων που δεν έχουν κανένα εκπρόσωπο προσωπικού έχουν πραγματοποιήσει  απεργιακή κινητοποίηση τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 19% στις επιχειρήσεις που έχουν μόνο εκλεγμένους αντιπροσώπους, και φτάνει στο  50% στις επιχειρήσεις που έχουν συγχρόνως και συνδικαλιστικούς εκπροσώπους, και εκλεγμένους αντιπροσώπους…»

Τέλος, αξιοσημείωτη είναι η σημερινή είδηση της δικαίωσης των εργαζομένων της JLG, οι οποίοι, μετά από μαζικότατη απεργία και κατάληψη για τρεις συνεχόμενες εβδομάδες, αλλά και από τοποθέτηση φιαλών αερίου στο εργοστάσιο και απειλή εκτίναξης του, κέρδισαν τελικά τις 30.000 ευρώ αποζημίωση που διεκδικούσαν για τον καθένα από τους 53 εργάτες που θα απολυθούν το Σεπτέμβριο.       Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Αναλυτικά στοιχεία στο: Relations professionnelles et négociations d’entreprise (2007), Darès [PDF].
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1059424