Τις συνθήκες κράτησης και νοσηλείας του κρατούμενου Σίμου Σεϊσίδη καταγγέλλουν με ανακοίνωσή τους έντεκα πολίτες (πανεπιστημιακοί, γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, εκδότες), συνθήκες που «χαρακτηρίζονται από κρατική αυθαιρεσία, αστυνομική βαρβαρότητα και ιατρική αντιδεοντολογία».
Στο κείμενο που ακολουθεί αναφερόμαστε σε έναν κρατούμενο, που κατεζητείτο για ληστεία, τον Σίμο Σεϊσίδη, η σύλληψη, η κράτηση και η νοσηλεία του οποίου αποτελούν παράδειγμα κρατικής αυθαιρεσίας, αστυνομικής βαρβαρότητας και ιατρικής αντιδεοντολογίας.
Θεωρούμε ότι οι ιατρικές οργανώσεις, οι κινήσεις δημοκρατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες οφείλουν τώρα να πάρουν θέση στο ζήτημα, γιατί στην αντιμετώπιση του Σίμου Σεϊσίδη (κρατούμενου και ασθενούς χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα) συμπυκνώνονται οι αποκρουστικότερες μορφές κρατικής καταστολής και υποταγής του ιατρικού λειτουργήματος στις σκοπιμότητές της.
Ζήτημα 1ο: Μπορεί ένας ύποπτος να πυροβολείται εν ψυχρώ;
Ο Σίμος Σεϊσίδης, στις 3 Μαΐου 2010, υπέστη αστυνομικό έλεγχο στην περιοχή των Πετραλώνων. Οταν ευλόγως, ως φυγόδικος, προσπάθησε να διαφύγει, πυροβολήθηκε εν ψυχρώ από αστυνομικό στο πόδι, με αποτέλεσμα η σφαίρα να διαπεράσει την κνήμη του εισερχόμενη από την πίσω πλευρά του ποδιού, εξερχόμενη από την μπροστινή και διαλύοντας την κεντρική αρτηρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις καταθέσεις των αστυνομικών που πραγματοποίησαν τη σύλληψη, επ’ ουδενί προκύπτει ότι απειλήθηκαν από τον Σεϊσίδη, αλλά υλοποίησαν την άνωθεν εντολή να πυροβολούν (στα πόδια!) όσους υπόπτους προσπαθούν να διαφύγουν.
Τα ερωτήματα: Από πού κι ώς πού ένας ύποπτος προκειμένου να μη διαφύγει πρέπει να πυροβολείται; Με ποιο κριτήριο η στόχευση της σύλληψης του υπόπτου υπερτερεί της προστασίας της ζωής και της αρτιμέλειας κάθε ανθρώπου; Είναι δυνατόν (έστω θεωρητικά) στο δικαιικό σύστημα αυτής της χώρας να ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας και σε έναν ύποπτο να απονέμεται η εσχάτη ποινή του θανάτου ή της μόνιμης αναπηρίας; Τι άλλο περιμένουμε για να κατανοήσουμε τον αστυνομικό αγριανθρωπισμό μετά τον ανηλεή ξυλοδαρμό μέχρι λιποθυμίας του αιμόφυρτου Σεϊσίδη από τους αστυνομικούς, που του προκάλεσε πολλαπλά κατάγματα πλευρών -και τότε απειλούνταν;
Ζήτημα 2ο: Ως πού μπορεί να φτάσει η αστυνομική αυθαιρεσία;
Οι αστυνομικοί, λοιπόν, πυροβολούν αναίτια τον Σίμο Σεϊσίδη και στη συνέχεια τον κακοποιούν. Ομως, δεν αρκούνται σε αυτά. Εισβάλλουν πάνοπλοι στη ΜΕΘ του ΚΑΤ και στη συνέχεια στον θάλαμο-κελί που νοσηλεύεται· απαγορεύουν στην οικογένειά του, αλλά και σε αποκλειστική νοσηλεύτρια της επιλογής του νοσοκομείου να του παράσχουν την αναγκαία φροντίδα· του αρνούνται οποιαδήποτε αλληλογραφία ή τηλεφωνική επικοινωνία, ακόμα και την ύπαρξη τηλεόρασης ή ραδιοφώνου στον θάλαμο νοσηλείας του· παρενοχλούν τον ασθενή ουρλιάζοντας και βρίζοντας πάνω από το κρεβάτι του, μέχρι και τον φωτογραφίζουν με κινητά την ώρα που τον καθαρίζει το νοσηλευτικό προσωπικό· και το εκπληκτικότερο: την Παρασκευή 28 Μαΐου, κατά τον ακρωτηριασμό του ποδιού του Σίμου Σεϊσίδη, μέσα στο χειρουργείο βρίσκεται αστυνομικός!
Τα ερωτήματα: Ποιοι φυλακτικοί λόγοι επιβάλλουν όλα αυτά τα μέτρα που είναι ηλίου φαεινότερον ότι στοχεύουν στον εξευτελισμό και την ψυχοσυναισθηματική εξόντωση του Σίμου Σεϊσίδη; Δεν υπάρχει κάποιος θεσμικός φορέας σε αυτή τη χώρα που να είναι διατεθειμένος να ελέγξει την αστυνομική ανθρωποφαγία; Επιτέλους, το ότι ο Σεϊσίδης καταζητείται για ληστεία μπορεί να αποτελεί ανασχετικό παράγοντα για οποιονδήποτε φορέα, οργάνωση ή κόμμα να ασχοληθεί με την υπόθεση;
Ζήτημα 3ο: Είναι δυνατόν οι γιατροί να είναι υφιστάμενοι των αστυνομικών;
Τελικά, ο Σίμος Σεϊσίδης υπέστη ακρωτηριασμό του ποδιού του, γιατί, σύμφωνα με τους θεράποντες γιατρούς, διέτρεχε άμεσο κίνδυνο η ζωή του. Χωρίς να αποδίδουμε οποιαδήποτε σκοπιμότητα, παράλειψη ή ολιγωρία στο προσωπικό της Α’ Ορθοπεδικής Κλινικής του ΚΑΤ, καταλογίζουμε ιδιαίτερα στον διευθυντή της Κλινικής αντιδεοντολογική συμπεριφορά, σε ό,τι αφορά την ανοχή απέναντι στην ασφυκτική αστυνομική παρουσία, που ενδεχομένως να επιβάρυνε τη θεραπευτική εξέλιξη του ασθενούς και οπωσδήποτε επιβαρύνει (με ευθύνη τώρα της ΜΕΘ του Ευαγγελισμού) την περαιτέρω αποθεραπεία του.
Τα ερωτήματα: Είναι δυνατόν γιατροί να δέχονται να μην υπάρχει αποκλειστική νοσηλεύτρια (όπως σε όλους τους κρατούμενους ασθενείς); Δεν είναι παράλογο γιατροί να δέχονται την παρουσία αστυνομικών μέσα στη ΜΕΘ, ακόμα και στο χειρουργείο; Δεν είναι γελοίο ο αρμόδιος γιατρός της ΜΕΘ του Ευαγγελισμού να δηλώνει «δεν είμαστε εμείς αρμόδιοι για την παρουσία των αστυνομικών στη Μονάδα»; Τελικά, ιατρική είναι απλώς η εκτέλεση πράξεων και η χορήγηση φαρμάκων ή η οργάνωση της πλήρους αποκατάστασης της υγείας του ασθενούς; Υπάρχει γιατρός που να σέβεται το πτυχίο του και τον όρκο του, ο οποίος να πιστεύει ότι η απομόνωση, οι προπηλακισμοί και η παρουσία ένοπλων κυριολεκτικά πάνω από τον ασθενή αφήνουν ανεπηρέαστη τη θεραπεία του; Τελικά, υπάρχει «ιατρικός ανθρωπισμός» ή όλα στην εποχή μας υπακούουν στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και της ελεύθερης καταστολής;
Απαιτούμε: Να αποσυρθούν αμέσως οι αστυνομικοί από το εσωτερικό της ΜΕΘ του Ευαγγελισμού· να καταργηθεί το καθεστώς απομόνωσης του Σίμου Σεϊσίδη, να έχει κανονικό επισκεπτήριο, αποκλειστική νοσηλεύτρια, αλληλογραφία και, όταν επιστρέψει σε θάλαμο, ραδιόφωνο, τηλεόραση και απρόσκοπτη τηλεφωνική επικοινωνία· η αποκατάσταση του ακρωτηριασμένου ποδιού να γίνει στον χρόνο της νοσηλείας του και να μη διακοπεί με μεταφορά του στη φυλακή. Εξάλλου, η κατάσταση της υγείας του και η όλη αντιμετώπισή του μέχρι τώρα από τις αρχές επιβάλλουν τη μη προφυλάκισή του και, εφόσον προκύπτουν στοιχεία σε βάρος του, την παραπομπή του σε δίκη.
Καλούμε: Τις επιστημονικές και συνδικαλιστικές ιατρικές οργανώσεις, κάθε ευαίσθητο κοινωνικό και πολιτικό φορέα να καταγγείλουν αυτό το αίσχος, που δεν εξοντώνει μόνο τον Σίμο Σεϊσίδη αλλά εξευτελίζει κάθε έννοια δημοκρατίας και ανθρωπιάς.
