Η DOMINO’S PIZZA ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ   (ΜΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ)   ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ

Η κρίση που ξέσπασε στην πιτσαρία Domino’s Pizza, εξαιτίας της απόλυσης ενός εργαζόμενου, συνεχίζεται. Αισθανόμαστε λοιπόν την υποχρέωση να δηλώσουμε τα ακόλουθα:

Πρώτο: Είμαστε εναντίον των απολύσεων. Η υπεράσπιση των μισθωτών είναι για μας θέμα αρχής. Δεν το διαπραγματευόμαστε, ρε παιδί μου. Υπενθυμίζουμε ότι είμαστε ριζοσπάστες κομμουνιστές, διεθνιστές κλπ. Πάμε τώρα στην ουσία.

Δεύτερο: Η «Domino’s Pizza» δεν είναι μια οποιαδήποτε καπιταλιστική επιχείρηση: Διακρίνεται για την ποιότητα της πίτσας της, και όσα χρόνια υπάρχει δεν έχει προβεί σε άδικες και παράλογες απολύσεις. Όταν φταίει ο εργαζόμενος, τι να σου κάνει και το αφεντικό; Ως πότε η Αριστερά θα είναι δέσμια της αγκύλωσης «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»; Πότε επιτέλους θα αρθρωθεί συνεκτικός και ριζοσπαστικός λόγος για το δίκιο του αφεντικού ; Οι εργαζόμενοι στην Domino’s Pizza μπορούσαν πάντοτε να έπαιρναν μέρος στις απεργίες ως σύνολο, χωρίς αντίδραση από την πλευρά της εργοδοσίας. Το ότι δεν το έκαναν λόγω της ανεπαρκούς τους ταξικής συνείδησης και της μη ένταξής τους στη Ριζοσπαστική Αριστερά, ε, και αυτό να το χρεώσουμε στην εργοδοσία ;

Τρίτο: Λυπόμαστε για το ότι μια σχέση εργοδότη-εργαζόμενου με διαφορές και εντάσεις κατέληξε σε απόλυση. Ωστόσο, θα κάναμε την καρδιά μας πέτρα, αν το γεγονός αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για να συζητηθεί (σε κάποιο φόρουμ της Αριστεράς) το ευρύτερο πρόβλημα των συνθηκών εργασίας στο χώρο του delivery και ειδικά της πίτσας. Αντί γι’ αυτό, γίνεται, γραπτά και προφορικά, μια θορυβώδης και άδικη προσπάθεια απαξίωσης της «Domino’s Pizza». Οι φωνασκίες, τα μπλοκαρίσματα και άλλες μορφές προλεταριακής δράσης δυστυχώς βιώνονται ως ωμός εκβιασμός από τα αφεντικά, καταβαραθρώνουν το ηθικό τους και σταδιακά τα οδηγούν σε κατάθλιψη και κρίση. Η Αριστερά, ως υπέρμαχη της ανάπτυξης, δε συμφωνεί με κάτι τέτοιο.

Συνεπώς: Ελπίζουμε ότι το ταξικό ζήτημα θα λυθεί με απευθείας συνεννόηση, και όχι από τα δικαστήρια ή ακόμα χειρότερα με άμεση και αδιαμεσολάβητη δράση. Με επαναπρόσληψη του εργαζόμενου και με διάλογο με τους εργαζόμενους στην «Domino’s Pizza» (Προτιθέμεθα δε να τον συντονίσουμε εμείς σε εκδήλωση στο Γκίνη). Η κρίση πρέπει να ξεπεραστεί προς το συμφέρον των εργαζομένων αλλά και των αφεντικών. Στο κάτω κάτω όλοι άνθρωποι είμαστε. Ταυτόχρονα πρέπει να σταματήσει η εκστρατεία απαξίωσης, εκστρατεία που εντέλει είναι σε βάρος και των εργαζομένων στην «Domino’s Pizza» (πόσο μάλλον των αφεντικών) αλλά και του υψηλού επιπέδου γαστρονομίας της χώρας μας, στο οποίο τόσο έχει συμβάλλει αυτή η πιτσαρία. Δύο αιώνες αντικαπιταλιστικού αγώνα και ταξικής πάλης, τι καταλάβαμε; Η διαρκής ταξική συμφιλίωση είναι η απάντηση στα αδιέξοδα του μαρξισμού, στη βαθιά κρίση της ελληνικής αριστεράς και στα χρόνια προβλήματα του ελληνικού μικρού κεφαλαίου.

ΥΓ. Η επιστολή μας δεν αποτελεί μια συγκυριακού τύπου αντίδραση,μόνο και μόνο δηλαδή επειδή έχουμε χρόνια γαστρονομικά νταραβέρια με τα συγκεκριμένα αφεντικά της συγκεκριμένης επιχείρησης και έχουμε φάει καλά από εκεί. Είναι μια ψαγμένη, παγκοσμίως πρωτότυπη και γενικής χρήσης πρόταση. Αντικαταστήστε τη συγκεκριμένη (όχι ακριβώς) καπιταλιστική επιχείρηση με οποιαδήποτε άλλη που πρόσφατα προέβη σε απολύσεις και συμπληρώστε τις 17  υπογραφές

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣH