Επίθεση στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια
Reply
Category Archives: ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ
απεργια αδεδυ 25-2-09
Η ΑΠΕΡΓΊΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΟΥΣΚΑ!!!
Το περσινό στοίχημα, όπου όλος ο κόσμος της εκπαίδευσης ήταν στους δρόμους, έμεινε για μας μετέωρο. Και το φετινό για ουσιαστικές διεκδικήσεις με βάση τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας είναι μπροστά μας και δεν πρέπει να μείνει και πάλι στη μέση.
Η οικονομική κρίση και οι συνέπειές της στη ζωή μας μας γεμίζουν αγωνία αλλά και αγανάκτηση, γιατί ο πλούτος που οι εργαζόμενοι παρήγαγαν με τη δουλειά τους γινόταν όλα αυτά τα χρόνια κέρδη για τους εργοδότες, τα αφεντικά και τα χρηματιστήρια, γιατί οι ανάγκες μας γίνονταν καύσιμη ύλη για τις ελεύθερες αγορές, γιατί ενώ οι αγρότες πουλούν με εξευτελιστικές τιμές οι καταναλωτές αγοράζουν με υψηλότατες τιμές Και ακόμη περισσότερο γιατί η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, η ΕΕ και, εργοδότες και οι τράπεζες, με τα «προγράμματα σωτηρίας», τα 28 δις στους τραπεζίτες, το νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας της ΕΕ, τις προτάσεις της ΕΕ και του Μίχαλου για 4ήμερη απασχόληση με μείωση των αποδοχών, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κρίση φορτώνοντάς την στις πλάτες των μισθωτών με απολύσεις, ανεργία, σκληρή λιτότητα, φορολεηλασία, ιδιωτικοποιήσεις, κοινωνικές περικοπές, ελαστική εργασία, άγρια καταστολή.
Σημαντικό πρόβλημα για το χώρο μας είναι και η ελαστική εργασία (ωρομίσθιοι, αναπληρωτές), που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, όπως και στους υπόλοιπους εργαζόμενους, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την εργατική οικογένεια και τη ζωή μας.
Ιδιαίτερα οδυνηρές είναι οι συνέπειες για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, καθώς η κρίση συναντάει την αντιασφαλιστική πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων (νόμοι Σιούφα και Πετραλιά από τη ΝΔ, Ρέππα από το ΠΑΣΟΚ κ.λπ.).
Φτάσαμε έτσι σήμερα, το Ταμείο Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων να καθυστερεί έως και τρία χρόνια το εφάπαξ (κάθε χρόνο γίνονται 1.200 αιτήσεις και εγκρίνονται 400-500), διότι δήθεν δεν φτάνουν τα αποθεματικά του για να το αποδώσει, να υπάρχουν 80 συνάδελφοί μας που πέθαναν πριν προλάβουν να το πάρουν.
Κι όμως, τόσα χρόνια εμείς από το υστέρημά μας πληρώναμε τις ασφαλιστικές μας εισφορές με την προσδοκία μιας καλύτερης ζωής έστω και μετά τη σύνταξή μας. Αυτές όμως γίνονται βορά στον τζόγο του Χρηματιστηρίου, στα δομημένα ομόλογα ή στα υπερκέρδη της κάθε Εθνικής Τράπεζας. Όπως ακριβώς και οι εισφορές των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα καταληστεύτηκαν από το κράτος, τις τράπεζες και τους εργοδότες (60 τρις ευρώ χάθηκαν, όταν πριν από λίγους μήνες η περιουσία των ταμείων ήταν 31 τρις.). Και αυτά τα 31 τρις όμως μόνο τους τελευταίους μήνες μειώθηκαν λόγω της κρίσης και του ότι ήταν στο χρηματιστήριο κατά 25%.
Κι όχι μόνο αυτό. Ο νόμος Ρέππα που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει η ΝΔ αυξάνει τις κρατήσεις μας, τα όρια συνταξιοδότησης και μειώνει τη σύνταξη (καθώς δεν υπολογίζονται τα δώρα και η άδεια). Και αυτός ο νόμος, χέρι χέρι με το νόμο της Πετραλιά, με τις συγχωνεύσεις ταμείων, αντί να εξισώσουν τις ασφαλιστικές παροχές όλων των εργαζομένων προς τα πάνω (μεγαλύτερες συντάξεις, καλύτερο εφάπαξ, μείωση ορίων συνταξιοδότησης κ.λπ.), μοίρασαν τις ζημιές που δημιούργησαν αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τόσα χρόνια τη δουλειά μας.
Φτάσαμε ακόμα στο σημείο ο ΟΠΑΔ να χρωστάει παντού (σε νοσοκομεία, γιατρούς, φαρμακοποιούς) και παρά τις συνεχείς δεσμεύσεις της (η τελευταία είναι για 31/3) η κυβέρνηση να μην καλύπτει ως οφείλει τα χρέη αυτά. Έτσι, όλο και περισσότεροι συνάδελφοι αναγκάζονται να πληρώσουν μόνοι τους για φάρμακα, γιατρούς, εξετάσεις, νοσηλεία, για να πάρουν τα χρήματα που τους αναλογούν «κάποτε» από τον ΟΠΑΔ. Έτσι, η υγεία από δωρεάν κοινωνικό αγαθό γίνεται όλο και περισσότερο εμπόρευμα για όσους μπορούν να το απολαύσουν και πολυτέλεια για την πλειοψηφία των εργαζομένων.
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΗΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΣ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Τελευταία ξανάνοιξε το ζήτημα μια νέας «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» και καλούμαστε από την κυβέρνηση σε ένα διάλογο χωρίς προαπαιτούμενα. Μα τα προαπαιτούμενα υπάρχουν ήδη. Οι δαπάνες για την παιδεία μειώνονται αντί να αυξάνονται. Το δημόσιο σχολείο –ιδεολογικός και οικονομικός μηχανισμός της άρχουσας τάξης- αναβαθμίζει το ρόλο του στον ταξικό καταμερισμό της εργασίας (βλέπε ΕΠΑΛ), οξύνει τους ταξικούς φραγμούς, συμβάλλει στην πνευματική και πολιτιστική λοβοτομή την νεολαίας, προετοιμάζει νέους ελαστικά εργαζόμενους και ανθρώπους μη κριτικά σκεπτόμενους. Δεν υπάρχει, λοιπόν, tabula rasa.
Ο διάλογος που καλούμαστε να συμμετάσχουμε και τον οποίο πρέπει αποφασιστικά να αρνηθούμε μόνο στόχο έχει να ενισχύσει κοινωνικά την πολιτική και οικονομική εξουσία, τις κυβερνήσεις της και την ΕΕ, να τους δώσει άλλοθι νομιμοποίησης. Καμιά σχέση δεν έχει με τους δικούς μας αγώνες για ένα άλλο σχολείο, που θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας και της κοινωνίας, για ουσιαστική γνώση που θα απελευθερώνει τον άνθρωπο, μακριά από τις ανάγκες της ελεύθερης αγοράς, του κέρδους και της μισθωτής σκλαβιάς.
Κι όλα αυτά ενώ δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη στυγερή δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου –που ξεσήκωσε τους μαθητές και τη νεολαία για ένα σχεδόν μήνα- και τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στην εργάτρια συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα. Κανένα από τα παραπάνω περιστατικά δεν οφείλονται στην κακή στιγμή, τον υπερβάλλοντα ζήλο ενός αστυνομικού ή ενός εργοδότη. Πίσω τους βρίσκεται ένα όργιο καταστολής, αυταρχισμού, ηλεκτρονικού φακελώματος, τρομονόμων και άμεσης τρομοκρατίας σε όσους σηκώνουν κεφάλι για να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους για μια καλύτερη ζωή, σε μια στιγμή που το σύστημα, η κυβέρνηση θέλουν να συντρίψουν κάθε δικαίωμα.
Στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ασκήθηκαν 315 διώξεις, από τις οποίες οι μισές σε μετανάστες και οι 17 σε ανήλικου. Με κατασκευασμένες κατηγορίες και 67 προφυλακίσεις από τις οποίες 19 με τον τρομονόμο. Από την άλλη, εργολάβοι και λεγόμενες δημόσιες υπηρεσίες συμπράττουν στο δουλεμπόριο καθαριστριών-ών, συνέπεια του οποίου είναι η δολοφονική μαφιόζικη επίθεση στην Κ .Κούνεβα.
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΧΗ
Αυτή την περίοδο έρχεται η ΑΔΕΔΥ να κηρύξει στις 25/2 άλλη μια από τις γνωστές εθιμοτυπικές 24ωρες απεργίες. Μια απεργία που δεν έχει χτες (πού ήταν η ΑΔΕΔΥ στις κινητοποιήσεις των φοιτητών ή των μαθητών, των υγειονομικών ή των ΟΤΑ;), που δεν θα έχει απ’ αυτούς αύριο (τι προτείνουν ως επόμενο βήμα;), που γίνεται από τα πάνω (πού είναι οι συνελεύσεις, ο ρόλος των εργαζομένων;) και που δεν συγκρούεται ουσιαστικά με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, του κεφαλαίου. Αλλά γίνεται για να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για να μην αγωνιστούμε γι’ αυτά που μας ανήκουν.
Συνάδελφοι,- ισσες
Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε την απεργία πραγματικό αγώνα, αγώνα μαχητικό, με αύριο και αποτελέσματα. Να γίνουν τώρα συνελεύσεις παντού. Να φτιαχτούν επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο. Να επιβάλλουμε μαχητικές μορφές πάλης που να ανταποκρίνονται στην οξύτητα των προβλημάτων μας, να συντονιστούμε με άλλους κλάδους (π.χ. υγειονομικοί), να εξασφαλίσουμε την κλιμάκωση. Κοινώς, να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και να μην την εκχωρήσουμε στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Από αυτή δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα.
Απαιτούμε εδώ και τώρα
– Το Ταμείο Πρόνοιας (ΤΠΔΥ) να αποδίδει άμεσα, τη στιγμή της συνταξιοδότησης, το εφάπαξ, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση. Να μας επιστρέψουν τα χρήματα που μας έκλεψαν τόσα χρόνια ή χάθηκαν με ευθύνη κυβέρνησης και τραπεζών στο χρηματιστήριο. Έξω τα ταμεία από το χρηματιστήριο. Καμιά αύξηση εισφορών – αύξηση των συντάξεων.
– Πλήρης υγειονομική-φαρμακευτική περίθαλψη από τον ΟΠΑΔ. Να απαιτήσουμε ταυτόχρονα πραγματική δημόσια υγεία, που δεν θα στηρίζεται στους ιδιώτες μικρούς ή μεγάλους.
– Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά κ.λπ.).
– Αυξήσεις για ζωή και όχι για επιβίωση. Κανένας καθαρός βασικός μισθός κάτω από τα 1.400 ευρώ. Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.
– Καμιά απόλυση – μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση της ωρομισθίας και της αναπλήρωσης. Κατάργηση της ημιαπασχόλησης και κάθε μορφής ελαστικής εργασίας και των δουλεμπορικών εταιριών. Κατάργηση του νόμου για τα ΣΔΙΤ και κάθε εφαρμογής του στην εκπαίδευση.
– Άμεσος διπλασιασμός των δαπανών για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών, αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και των χρηματιστηριακών πράξεων. Ούτε ευρώ στις τράπεζες – και τα 28 δις στους εργαζόμενους.
– Μείωση της φορολογίας των μισθωτών – μείωση τιμών και κατάργηση ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης.
– Ενιαίο 12χρονο βασικό δημόσιο και δωρεάν σχολείο, για όλους, χωρίς εξεταστικά φίλτρα και ταξικούς φραγμούς, ως μορφή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών.
-Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και για όλους, κατοχύρωση επαγγελματικού δικαιώματος μόνο με το πτυχίο .
– Κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων (Αρσένη, Γιαννάκου κ.λπ.). Όχι στην οδηγία της ΕΕ για την αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων.
– Δωρεάν επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση και κατάρτιση για όλους μετά το ενιαίο βασικό σχολείο, ενταγμένη στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργηση των ιδιωτικών OEEK-IEK-KEK Άνοιγμα νέων ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ και όχι στο κλείσιμο τους. Μόνιμη σταθερή δουλειά στους εκπαιδευτικούς των τεχνικών ειδικοτήτων .
-Να πληρώσουν οι ένοχοι και οι ηθικοί αυτουργοί της απόπειρας δολοφονίας της Κ.Κούνεβα .
-Να πάψει τώρα κάθε δίωξη απέναντι σε μαθητές αλλά και κάθε εργαζόμενο και άνεργο για την εξέγερση του Δεκέμβρη.
ΤΑΞΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΒΑΣΗΣ
Σκάλα Λακωνίας 16-02-09
ENAΣ ΘΑΝΑΤΟΣ, ΜΙΑ ΚΗΔΕΙΑ…ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ – Β. Ουγκώ –
Η Δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου ,σηματοδότησε μία νέα εποχή κοινωνικών αγώνων , που εκφράστηκαν με μαζικές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις σχολείων, σχολών, δημόσιων κτιρίων και μαζικές συγκρούσεις στο δρόμο. Οι μαζικές αυτές κινητοποιήσεις έσπασαν τη βιτρίνα της εξουσίας και γέννησαν νέα δυναμική, φαντασία και πολλαπλή δράση παντού.
Με τη βοήθεια των ΜΜΕ , το κράτος απάντησε με κατασυκοφάντηση, μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις ( ακόμα και δικηγόρων) ένταση της καταστολής με ξυλοδαρμούς και εκτεταμένη χρήση χημικών. Η σύλληψη και ο ξυλοδαρμός των δικηγόρων και των δημοσιογράφων είναι μία προκλητική πράξη που παραβιάζει κατάφορα τα στοιχειώδη δικαιώματα υπεράσπισης των συλληφθέντων διαδηλωτών.
Βαφτίζοντας κουκουλοφόρους και τρομοκράτες τους εξεγερμένους, προσπάθησαν να απαξιώσουν τον αγώνα των ανθρώπων ενάντια στην κρατική βία , ενάντια στο μαύρο παρόν και μέλλον που μας επιφυλάσσουν, ενάντια σε μία οικονομική-κοινωνική-πολιτική πραγματικότητα που στραγγαλίζει τις ζωές μας.
Ασκήθηκαν 315 διώξεις( μεταξύ αυτών 17 σε ανήλικους ) με διάφορες απίστευτες κατηγορίες και 67 προφυλακίσεις. Απο τους 67 προφυλακισμένους οι 19 παραπέμπονται με την κατηγορία της «σύστασης εγκληματικής οργάνωσης», δηλαδή με τον τρομονόμο…!
Δεν ήταν όμως μόνο το κράτος που επιτέθηκε στους εξεγερμένους, αλλά και το κεφάλαιο. Μπράβοι της εργοδοσίας επιτέθηκαν με βιτριόλι στην ΚΩΝ/ΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ, μετανάστρια και συνδικαλίστρια , με αποτέλεσμα τον άμεσο κίνδυνο για τη ζωή της και τις σοβαρές μόνιμες βλάβες της υγείας της, Ετσι η εργοδοσία αγκαλιασμένη με τη μαφία συνεχίζει την λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων και τον ανελέητο πόλεμο εναντίον των εργατών ελλήνων και ξένων.
Έγινε πιά φανερό , ότι ένας αξιοπρεπής δρόμος υπάρχει, αυτός της αλληλεγγύης και του αγώνα.
· ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
· ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΜΗΡΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
· ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ
· ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
« Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση »
Προς όλους τους εργαζόμενους , άνεργους και αδιόριστους εκπαιδευτικούς
Κάθε παρόν είναι μία κριτική του παρελθόντος. Η πράξη των ανθρώπων μεταβάλλει τη συνείδησή τους και τους οδηγεί σε διαρκώς νέες μορφές οργάνωσης και πάλης. Οι μεταβολές αυτές όμως δεν γίνονται με ήρεμο και γραμμικό τρόπο. Γεννιούνται κυρίως όταν η είσοδος των καταπιεσμένων στην αρένα των ταξικών συγκρούσεων παίρνει διαστάσεις εξέγερσης.
Κάθε εξέγερση είναι μία κορυφαία στιγμή στην ιστορίας της ταξικής πάλης. Δεν παρουσιάζεται όμως , μέσα στην κοινωνία απλά και μόνο επειδή υπάρχει φτώχεια, ανεργία, εξοντωτικό σχολείο , λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων από το κεφάλαιο και εκτεταμένη διαφθορά των αξιωματούχων. Αυτά τα γνωρίζουν και τα βιώνουν καθημερινά όλοι. Είναι όρος αναγκαίος αλλά όχι ικανός για να ξεκινήσει μία εξέγερση.
Η εξέγερση παρουσιάζεται μέσα στην κοινωνία , όταν ένα συσσωρευμένο ανθρώπινο δυναμικό αποφασίζει να αναμετρηθεί με την εξουσία εκτός των καθιερωμένων ορίων. Όταν εργάτες, άνεργοι, μαθητές, φοιτητές , μετανάστες αποφασίζουν να κηρύξουν τον πόλεμο στους διαχειριστές της εξουσίας , στο κεφάλαιο και τους λακέδες του.
Ο πόλεμος αυτός όμως , γεννάει νέα δυναμική, φαντασία και πολλαπλή δράση παντού. Σπάει τη βιτρίνα της εξουσίας και απελευθερώνει τους ανθρώπους από τις καθιερωμένες συνήθειες τους και τα όρια. Γεννάει νέες μορφές οργάνωσης και δράσης που προσπερνούν τις υπάρχουσες θεσμοθετημένες συνδικαλιστικές δομές. Οι πρόσφατες καταλήψεις στη ΓΣΕΕ, την ΕΣΗΕΑ, τα Δημαρχεία και τα Εργατικά Κέντρα δείχνουν ένα νέο δρόμο : το δρόμο της αυτοοργάνωσης των εργαζομένων.
Ιδιαίτερα στο δημόσιο, όπου ο θεσμοθετημένος συνδικαλισμός εμπλέκεται με τη διοίκηση , η αυτοοργάνωση των εργαζομένων γίνεται διαρκώς περισσότερο επιτακτικό ζήτημα. Από τα πρωτοβάθμια σωματεία μέχρι την ΑΔΕΔΥ η εμπλοκή με τις διοικήσεις υπονομεύει την ανασυγκρότηση και μαζικοποίηση των συνδικάτων.
Επί πλέον η κοινοβουλευτική λογική διαβρώνει όλο και πιο πολύ τα συνδικάτα . Οι εργαζόμενοι εναποθέτουν σε κάποιους «ενεργούς συνδικαλιστές » την οργάνωση της αντίστασης και των αγώνων. Οδηγούνται έτσι στην παθητικοποίηση και στην ασφυκτική ιδιώτευση.
Βέβαια η απογοήτευση και η αποστράτευση των εργαζομένων ενισχύονται σημαντικά και από τα πολλαπλά αμαρτήματα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατικής ηγεσίας.
· Στη γενική 24ωρη πανεργατική απεργία της 10ης Δεκέμβρη , τέσσερις μόλις ημέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι γραφεικράτες συνδικαλιστές ματαίωσαν την προγραμματισμένη πορεία στο κέντρο της Αθήνας (από το Μουσείο στη Βουλή) και περιορίστηκαν σε μία φαιδρή παράσταση στο Σύνταγμα. Έδωσαν έτσι ένα ύπουλο χτύπημα στο μεγαλειώδες κίνημα του Δεκέμβρη. Αποδείχτηκαν στυλοβάτες της κυβέρνησης
· Οι ίδιοι αυτοί γραφειοκράτες είναι απόλυτα υπεύθυνοι για το δουλεμπόριο καθαριστριών στις δημόσιες υπηρεσίες. Ολα αυτά τα χρόνια συναίνεσαν στις Συμπράξεις του Δημόσιου με τους εργολάβους. Η δολοφονική μαφιόζικη επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα έφερε στο φως τη σκοτεινή πλευρά της άγριας εκμετάλλευσης των εργατριών από τους εργολάβους . Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες γνώριζαν πολύ καλά , αλλά σιωπούσαν. Είναι συνένοχες
· Βασισμένες στους νόμους Σιούφα και Ρέππα, επί 15 σχεδόν χρόνια οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων έπαιξαν τα χρήματα των ασφαλισμένων στο χρηματιστήριο και στα περίφημα δομημένα ομόλογα. Όλες όμως αυτές οι επώδυνες για τους ασφαλισμένους αποφάσεις φέρουν και την υπογραφή συνδικαλιστικών ηγεσιών. Η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων έγινε με τη σιωπηλή συνενοχή των γραφειοκρατών συνδικαλιστών.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση έχει γεννηθεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Πρώτα-πρώτα κάθε κίνημα καταλήψεων συνοδεύεται κατά κανόνα από νέα όργανα αυτοοργάνωσης. Δεύτερον σε στιγμές ανόδου του κινήματος ,όπως οι απεργίες διαρκείας γεννιούνται απεργιακές επιτροπές που δεν ελέγχονται από τα εκλεγμένα συδικαλιστικά όργανα. Τριτον, πολλές κινητοποιήσεις, όπως οι διαδηλώσεις το 1998-99, ενάντια στο Νόμο Αρσένη οργανώθηκαν από επιτροπές αγώνα , έξω από τα επίσημα εκλεγμένα συνδικαλιστικά όργανα.
Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη αισθανόμαστε έντονα την ανάγκη να ενώσουμε τις φωνες ,τις ψυχές τις πράξεις μας για να δημιουργήσουμε νέες μορφές οργάνωσης . Εργαζόμενοι,μισοαπασχολούμενοι ,άνεργοι και αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, αλλά ακόμα και φοιτητές μπορούμε να συμβάλουμε με την ενεργό συμμετοχή μας στη δημιουργία ενός νέου οργάνου του μαζικού κινήματος , έξω από τα θεσμοθετημένα συνδικαλιστικά. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μία «Ανοιχτή Συνέλευση Βάσης στην εκπαίδευση» που θα διαδόσει πλατιά την ανάγκη της αυτοοργάνωσης στην εκπαίδευση και θα διατηρεί με λόγια και έργα αναμμένη τη φλόγα της εξέγερσης μέχρι την επόμενη πυροδότηση!
· Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές. Λευτεριά σε όλους τους συλληφθέντες της Δεκεμβριανής εξέγερσης. Να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες και να σταματήσει κάθε δίωξη. Να καταργηθεί η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που ποινικοποιεί τους μαθητικούς αγώνες
· Να σβηστούν όλες οι απουσίες που έκαναν οι μαθητές τις ημέρες των διαδηλώσεων και των αποχών. Να μειωθεί σημαντικά η εξεταστέα ύλη των πανελληνίων εξετάσεων.
· Εξω οι εργολάβοι από το δημόσιο. Έξω η ΟΙΚΟΜΕΤ από τον ΗΣΑΠ. Καμία σύμπραξη δημόσιου ιδιωτικού τομέα. Να τσακίσουμε την εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους εργασίας. Να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους δολοφόνους της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
· Αμεση κρατική επιχορήγηση για να καλυφθούν τα ελλείματα των ασφαλιστικών ταμείων. Αμεση κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό όλων των αναγκών του ΟΠΑΔ για την πλήρη φαρμακευτική και ιατρική περίθαλψη.
· Η αυτοοργάνωση των εργατών θα γίνει ο τάφος των καπιταλιστών και των λακέδων τους
«Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση»
25/2/08 ΜΙΑ “EΘΙΜΟΤΥΠΙΚΗ” ΑΠΕΡΓΙΑ ;
ΜΙΑ “EΘΙΜΟΤΥΠΙΚΗ” ΑΠΕΡΓΙΑ ;
Μία νέα χειραφέτηση
Η εξέγερση του Δεκέμβρη διεύρυνε τις συνειδήσεις και έδωσε νόημα σε πρακτικές και σε ιδέες , που μέχρι τότε αιωρούνταν. Οι μαζικές διαδηλώσεις, οι καταλήψεις σχολείων, σχολών, δημόσιων κτιρίων και οι συγκρούσεις στο δρόμο έσπασαν τη βιτρίνα της εξουσίας των θεσμών ( κράτους-κοινοβουλίου-συνδικάτων). Έφεραν στην επιφάνεια καταπιεσμένες ιδέες και πρακτικές της νεολαίας και των εκμεταλλευομένων, από τον κοινωνικό βυθό.
Το κράτος και το κεφάλαιο απάντησαν με 315 διώξεις (17 σε ανήλικους ) και 67 προφυλακίσεις. Από τους 67 προφυλακισμένους , οι 19 παραπέμπονται με τον τρομονόμο! Μπράβοι της εργοδοσίας επιτέθηκαν με βιτριόλι στη μετανάστρια συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, επιχειρώντας να συντρίψουν τον αγώνα των προλετάριων ντόπιων και αλλοδαπών.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη έδειξε ότι ένα συσσωρευμένο ανθρώπινο δυναμικό εργατών, ανέργων, μεταναστών, μαθητών ,φοιτητών γεμάτο οργή αποφάσισε να αναμετρηθεί με την εξουσία εκτός των συνηθισμένων , καθιερωμένων ορίων. Η σύγκρουση αυτή γέννησε τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στη ΓΣΕΕ, στην ΕΣΗΕΑ, στα Δημαρχεία, στα Εργατικά Κέντρα , στην “Altec” στη Λυρική σκηνή , αλλά και πολλές λαϊκές συνελεύσεις, που συνεχίζουν απτόητες να συγκεντρώνουν τους ανθρώπους και να σπάνε την απομόνωση των πόλεων. Αυτές οι νέες μορφές επικοινωνίας, αλληλεγγύης , οργάνωσης και δράσης δείχνουν ένα νέο δρόμο : το δρόμο της αυτοοργάνωσης.
Η αυτοοργάνωση
Η αυτοοργάνωση ιστορικά, είναι η απάντηση στη διαβρωτική κρίση των αστικών και κρατικών θεσμών. Εκφράζει την ανάγκη ριζικής αλλαγής της οργανωτικής δομής των συνδικάτων, των παραγωγικών ενώσεων και της αναπαραγωγής της καθημερινής ζωής. Η οριζόντια σύνδεση, οι ανακλητοί εκπρόσωποι, η άμεση (και όχι κοινοβουλευτική – εξουσιαστική) δημοκρατία και οι συνελεύσεις, είναι μερικά στοιχεία , που αποδεικνύουν ότι η αυτοοργάνωση αντιστρατεύεται το κράτος και το κεφάλαιο.
Ως εργαζόμενοι, που έχουμε βιώσει τους συνδικαλιστικούς θεσμούς, διαπιστώνουμε ότι η κοινοβουλευτική λογική διαβρώνει τα συνδικάτα διαρκώς περισσότερο. Επί πολλά χρόνια οι άνθρωποι της εργασίας εναποθέτουν σε κάποιους «ενεργούς συνδικαλιστές» τη λύση των καθημερινών προβλημάτων τους, αλλά και την οργάνωση της αντίστασης και των αγώνων. Οδηγούνται έτσι στην παθητικοποίηση και στην ασφυκτική ιδιώτευση.
Από τα πρωτοβάθμια σωματεία μέχρι τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ η εμπλοκή με τη διοίκηση , οι ανούσιες γραφειοκρατικές διαδικασίες του θεσμοθετημένου συνδικαλισμού και ο ταξικός συμβιβασμός , που βαφτίζεται «διάλογος των κοινωνικών εταίρων», οδηγούν σε όξυνση της κρίσης των θεσμών αυτών και στην αναζήτηση μίας άλλης απάντησης.
Γιατί η ΑΔΕΔΥ κηρυξε απεργία ;
Είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος της καπιταλιστικής επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα , ώστε ακόμα και οι πιό ενσωματωμένοι γραφειοκράτες πιέζονται να «κάνουν κάτι».
· Τα αυτονόητα δικαιώματα της περίθαλψης και το εφάπαξ έγιναν ένας Γολγοθάς.
Κεφάλαιο και κράτος οδηγούν συνειδητά τη δημόσια υγεία και την κοινωνική ασφάλιση στον
αφανισμό. Ο ΟΠΑΔ και το ΤΠΔΥ βουλιάζουν στα χρέη. Ο ΟΠΑΔ χρωστάει 700 εκατομ. ευρώ
σε νοσοκομεία και 450 εκατoμ. ευρώ σε γιατρούς και φαρμακεία. Το ΤΠΔΥ αδυνατεί να κατα- βάλει το εφάπαξ σε 17.000 δικαιούχους τουλάχιστον.
· Επιδεινώνεται δραματικά η εργασιακή ανασφάλεια και η ανεργία. Το ποσοστό των ωρομισθίων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών αυξάνεται σταθερά. Η υποστήριξη των ασθενέστερων εργασιακά συναδέλφων και η υπεράσπιση του δικαιώματος ενιαίων εργασιακών σχέσεων γίνεται ένα κορυφαίας σημασίας ζήτημα.
· Με τις πρόσφατες δικαστικές αγωγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης κράτος και κεφάλαιο επιδιώκουν να καταργήσουν την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης. Η σύνταξη χαρα-κτηρίζεται …«ετεροχρονισμένη αμοιβή» και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. (Ο νέος εφιάλτης λέγεται «επαγγελματικά ταμεία»). Ταυτόχρονα αμφισβητείται η προστασία της μητρότητας και βάλλονται τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών με το ευτελές πρόσχημα της… «ισότητας ανδρών-γυναικών»
Και τώρα;
Είναι αλήθεια ότι η απεργία της 25ης Φλεβάρη έχει τα γνωστά χαρακτηριστικά μίας εθιμοτυπικής , άσφαιρης , ανώδυνης «απεργίας».
Το πρώτο επίμαχο ζήτημα είναι η θλιβερή λογική κρατικής συνδιαχείρησης, που αναδεικνύεται από τις συνεντεύξεις και τα Δελτία Τύπου (3/2/09) της ΑΔΕΔΥ. Πρόκειται γιά μία ύπουλη εμπλοκή των εργαζομένων σε κινητοποιήσεις για την… «αναβάθμιση» της Δημόσιας Διοίκησης. Οι διεκδικήσεις πρέπει να αφορούν το μισθό, τη σύνταξη, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και την περίθαλψη. Τα υπόλοιπα είναι προσπάθειες αποπροσανατολισμού που υπονομεύουν σοβαρά την επιτυχία των αγώνων.
Το δεύτερο επίμαχο ζήτημα είναι , οι απεργίες να οργανώνονται με διαδικασίες βάσης. Αν μένουν υπόθεση μόνο των εκλεγμένων συνδικαλιστών , τότε θα καταλήγουν στις συνηθισμένες διαμαρτυρίες αμφίβολης αξίας. Η παθητικοποίηση , η ιδιώτευση και η αποστράτευση των εργαζομένων δεν αντιμετωπίζονται με διαδικασίες κορυφής.
Το τρίτο ζήτημα είναι , οι απεργίες να γίνονται με όρους μάχης : Οι άνθρωποι της εργασίας να σκληρύνουν τη στάση τους απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος.
Η απάντησή μας , λοιπόν ,να είναι : Δεν χαρίζουμε σε κανένα το δικαίωμα να μιλά και να δρά εξ ονόματός μας. Απεργιακές επιτροπές εκλεγμένες από Γενικές Συνελεύσεις, που θα προετοιμάζουν την επιτυχία της κάθε απεργίας και θα εμποδίζουν κάποιες σημαντικές δημόσιες υπηρεσίες να λειτουργήσουν. Κάθε απεργία πρέπει να έχει κόστος γιά το κεφάλαιο και το κράτος.
· ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ !
· ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ! ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ !
· ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
· ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
· ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΜΗΡΟΙ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ.
ΝΑ ΠΑΥΣΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗ
· ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ – ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΗΣ Κ.ΚΟΥΝΕΒΑ
· ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
· ΔΩΡΕΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ , ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.
· ΜΟΝΙΜΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
· ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ
«Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση»